Ενας "Δαιμονιος" Αγγελος!!!

Η Μάχη ξεκίνησε!

Η Έλλη κοιτούσε τον Άλκη λες και θα τον σκότωνε! Είχε ανεβάσει παλμούς κ ετοιμαζόταν για επίθεση!

- πως τόλμησες να το κανονίσεις χωρίς να με ρωτήσεις? Μπορεί κάτι να είχα κανονίσει? Έπρεπε να με ρωτήσεις πρώτα.

- Έλα Έλλη ηρέμησε. Η συμφωνία μας αυτή ήταν.

- για σήμερα συμφωνήσαμε μόνο. Εγώ δεν συμφώνησα για το ρομαντικό διήμερο που κανονίζεις. Ξέχασε το. Βρες μια δικαιολογία να το αποφύγεις.

- Έλλη θα πάμε. Αν θέλεις πίσω την Εταιρία σου κοίτα να συνέλθεις!!!

Είχε μουλαρωσει κ αυτός. Δεν υπήρχε περίπτωση να δεχτεί την άρνηση. Δεν είχε μάθει να ακούει "Όχι. Ο πόλεμος συνεχιζόταν! Η Έλλη δεν έβρισκε χαρακώματα να κρυφτεί.. έπρεπε να συμφωνήσει με το δαίμονα...αυτος σίγουρα θα κατάφερνε να ανακάμψει την Εταιρία του πατέρα της. Ίσως τη βοηθούσε να διατηρήσει κ το κτήμα στην Ιθάκη. Ο Άλκης θα τη βοηθούσε να μην αποκοπεί από τις ρίζες της, να διατηρησει τις σταθερές της. Έπρεπε να ανεχτεί τα καπρίτσια αυτού του ιδιόρρυθμου αρσενικού, αν ήθελε να επιτευχθεί ο στόχος. Καμία φορά και στον πόλεμο συμμαχεις με τον εχθρό!!!

- πολύ καλά! Κέρδισες αυτή τη φορά. Αλλά θα ήθελα να υπολογίζεις τη γνώμη μου από τώρα και στο εξής.

Ο δαίμονας χαμογελούσε! Πως γίνεται μέχρι πριν να να έλιωνα στα χέρια του και τώρα να θέλω να του ανοίξω το κεφάλι στα δύο. Δεν θα με τρελάνεις Εσύ κύριε. Πόρο θέλεις? Ιστιοπλοΐα θέλεις? Θα σου βγει σε ξινό. Θα το φυσάς κ δεν θα κρυώνει!!!

- εντάξει. Άλλη φορά θα σε ρωτήσω. Να σε πάω σπίτι?

- Όχι ευχαριστώ. Δεν θα πάω σπίτι.

- και που θα πας?

- δεν σου πέφτει λόγος!

- καλααα...

- πάμε να χαιρετήσουμε την Ερμινα και τον Φραντσέσκο.

- Εμείς θα φύγουμε ήρθαμε να σας χαιρετησουμε. Και πάλι Χρόνια πολλά! Εύχομαι τα Καλύτερα! Θα τα πούμε το Σαββατοκύριακο! ( τα είπα με προσποιητο χαμόγελο)

- τέλεια! Ανυπομονώ να σας δω (είπε η ερμινα)! Και εσείς να βάλετε γρήγορα μπροστά για το γάμο! Είστε τόσο ταιριαστοι!)

(Θεε μου ταιριαστοι λέει η άλλη. Θα ξερασω!!!)

- Ναι. Σύντομα. Η Έλλη είναι ο ήλιος μετά την καταιγίδα για εμένα! Δεν θα την αφήσω να μου φύγει τόσο εύκολα !

( αχ ας του δώσει κάποιος το Όσκαρ!)

Και τότε ξαφνικά γύρισε κ με φίλησε στο στόμα....(Τι έκανε Μόλις Τώρα? Είχα μουδιασει ολόκληρη! Σχεδόν με τράβηξε για να φυγουμε)

- καληνυχτα°°•!
.....

Αφού συνήλθα από το σοκ.

- Αλκη Μήπως το παρακανες λίγο?

- Ποιο?

- αυτό με το φιλί! Ήταν υποχρεωτικό?

- έτσι αισθάνθηκα κ έτσι κ έκανα!

- εγώ άμα αισθανθώ να σου σπάσω τα μούτρα πρέπει να το κάνω δηλαδη?

- δεν σου κάνει καρδιά!

- πας στοίχημα ?

Η Έλλη πήγε να τον χαστουκισει αλλά αυτός της άρπαξε το χέρι Κ τη φίλησε παθιασμένα!

- αυτή τη φορά δεν πρόλαβες να με χτυπήσεις!!!

- σε μισω!!! Μην με ξανα ακουμπήσεις!!!!

Ο Άλκης εκδηλώθηκε επιτελους. Ζήλεψε όταν του είπε ότι έχει κάπου να πάει. Φαντάστηκε ότι η Έλλη ήθελε να συναντήσει κάποιον. Στην πραγματικότητα η Έλλη ήθελε να τρέξει στην κολλητή της. Ήθελε απεγνωσμένα να μιλήσει σε κάποιον για τα γεγονότα της ημέρας . Τώρα μετά το φιλί έχει ακόμη πιο πολύ ανάγκη να μιλήσει σε κάποιον!!!!!!