A Typical Love Story (Complete)

Chapter 12

Chapter 12

[Kate]

Andito ako sa park. Minsan, napag-isip isip ko...kailan kaya darating si Prince Charming ko? Marami nga akong manliligaw, pero hindi ko sila feel. Wala lang. Di ko sila type eh. They're not my heart's desire. Huhuhu!

"KELAN KAYA DARATING PRINCE CHARMING KO?! WAHAHAHAAAA! T_T"

O diba, napahiyaw nako. xD

"Wag mong hintayin si Prince Charming kasi masyado siyang tamad umalis ng palasyo niya. Hintayin mo yung Knight In Shining Armor mo na handa kang iligtas." a voice from behind said. Parang familiar sakin yun lines na yun...It's like I've those words before..

"Ha?..Hehehe! Nadinig mo pala yun..." oh my goodness Mary Kate de Leon! Kahit kailan nakakahiya ka!

"Kate.."

"You know me?!"

"Kate, don't you remember me? Ako si James. Magkababata tayo!" sabi niya. Wait...James...James...James...James...JAMES? :O

*FLASHBACK*

Way back when I was 7 years old...

"Mary, baby! Smile!" CLICK! :) Family picture kami. xD May mga bisita sina Mommy at Daddy sa bahay. Family friend daw.

"Mary baby, this is James. Playmates kayo ha?" sabi ni Mommy.

"Yes mommy." at iniwan kami ni Mommy sa playpen.

"Hi Mary. I'm James. I'm 9."

"Hi James. I'm 7. Ano bayan, ang tanda mo na!" sensya, bata pa eh. ^__________^V

"Hindi ah! Sabi ng mama ko, baby pa daw ako."

"Oo na sige na. Laro tayo! Eto o, ikaw si Prince Charming, ako si Rapunzel. *gives doll to James*"

"Sige."

"Prince Charming, help! Help me! I'm in a tower! Help me!"

Nagulat ako kasi knight yung nilalaro niya.

"Hoooy! Diba sabi ko ikaw si Prince Charming? Bakit ka naging knight?" puna ko.

"Sabi ni mama dati, nitatamad daw si Prince Charming i-help si Princess, kaya dapat si Knight ang magsave kasi ready siya magsave ng princess palagi."

"Edi i-save mo na ako! Dali, makukuha na nung evil witch si Rapunzel! Aaaaaahhhhhh!"

*END OF FLASHBACK*

"JAMES?! Ikaw yung kalaro ko dati?!" sabi ko. Whoa, naaalala pa niya ako! Sabi ko na nga ba I heard that line na eh!!!

"Grabe Kate! Naaalala mo pa pala ako!" sabi niya.

"Teka, paano mo ba ako nahanap?"

"We go to the same school together, sabi ni mama. Iniimbita kasi kayo nina mama sa 26th Wedding Anniversary nila ni papa."

"Ganun ba..teka, paano mo ako nakilala?!"

"Nasa bahay kasi sina tita (mommy at daddy ni Kate) kahapon. Pinakita nila sakin yung picture mo. Kaya ayun."

"Ah..." wow naman! Grabe, ang laki ng pinagbago ni James. I can't believe it!

It was 9 years ago..grabe, ang tagal na. Hindi ko na siya namukhaan, whoa. Sinubukan kong mag-recall ng iba ko pang childhood memories ko with James...

*FLASHBACK*

.........

*END OF FLASHBACK*

Ok, so wala na akong maalala. Umupo si James sa tabi ko.

"Bakit parang ang tagal nating hindi nagkita? Parang ang huli nating pagkikita, nung bumisita kayo sa bahay nung 7 years old pa ako?" tanong ko.

"Exactly. After that umuwi kami ng probinsya and we never saw each other again. Ngayon na lang kita naalala kasi bumalik na kami ulit dito sa Manila." sabi ni James.

"Ah. Pero, you're two years older than me, right? So third year college ka na dapat?"

"Yes, pero international school kasi yung pinasukan ko sa probinsya namin. Kakaiba nga eh. Probinsya, may international school. Hahaha!" tinitignan ko siya. Ang laki ng improvement niya, lalo na yung looks.

"Oh. So...wala ka bang naging...girlfriend...nung nagkahiwalay tayo?" sabi ko. Awkward ko talaga magsalita! Hindi naman naging kami. :|

"Uhm..sa totoo lang..wala. May kinukwento kasi sakin si mama na babae. Araw-araw yun. Sabi niya, hintayin ko daw siya lumaki. Pag nagmeet na ulit kami nung babaeng yun, ligawan ko daw siya. Pag naging girlfriend ko na, sa kanya na daw ako magpropose. Sa kanya lang, wala nang iba."

Natahimik ako. Gusto ko itanong kung sino yun. Hmm...sino kaya?...Tinignan ko na naman si James. Naku po, answerte naman nung girl na yun. Bet na agad siya ng parents ni James. Sino kaya?

A/N: DRAKE'S PICTURE ------------>