Zihnimden Kaleme Dökülenler

suskun damla

Susmak işkence sandalyesine oturtuyor duygularımı. Üzülmek değil bu, öfkelenmek değil. Kesif bir acı hissediyorum tam yüreğimin ortasında. Tüm vücuduma yayılıyor. Öyle yavaş ilerliyor ki en derinden yakıyor. Kelimeler dindiremiyor ruhumun yaralarını. Ha yazmışım ha söylemişim. Karşılık bulmuyor hiçbir şekilde. Dişlerimi sıkmakla yetiniyorum. Katlanmak... Yapabileceğim tek şey katlanmak. Keskin bıçağı avuçlarımda sıkarcasına.