Güneşin, ışınlarını diğer kutba doğrulttuğu vakitler, bankta oturuyorum. Şehrin ışıklarıyla birleşen sisle kaplı gökyüzü, mor ve turuncu karışımından oluşan bir toz bulutunu andırıyor. Önümde ise siyahı kıskanan lacivert deniz. Bankın tepesindeki turuncu ışığın bende nostaljik bir karşılığı var. Kalenin manzarasına baktığımda olduğu gibi. Bu başka hikaye. O yüzden fazla takılmayıp seyrime devam ediyorum.
Dalgaların ve rüzgarın uyumlu dansı, ağaçların neşeyle sallanmasına neden oluyor. Benim ise ferahlamama. Sağımda bulanan saat 20.31' i gösterirken kalkmam gerektiğinin idrakine varıyorum ve pembe bisikletime binip şehrin hareketine ortak oluyorum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Zihnimden Kaleme Dökülenler
Saggisticagözlerimi kapatınca açığa çıkan düşünceler kafamın içine sığmadığında...
