Yalnızlığın ilacı bir nefeslik dost selamında gizliydi.
Onun gülümsemesinin yüreğime yansımasıydı mutluluk.
Habersizce çekilen bir fotoğrafın doğallığıydı bizim bir arada olmamız.
Hüzün mü?
Ağlarken bile dudaklarımı kıvıran bir güce dönüşüyordu onunla...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Zihnimden Kaleme Dökülenler
No Ficcióngözlerimi kapatınca açığa çıkan düşünceler kafamın içine sığmadığında...