Zihnimden Kaleme Dökülenler

içli damla

tüten duman bardaktan sakince uzaklaşıyor. kendine mühürlediği gözlerim mi yoksa düşüncelerim mi ayırdına varamıyorum. dalıp gidiyorum yalnızca. kıvrılarak yükselen ve yükseldikçe kaybolan ince dumana. bana anlatmaya çalıştığı hisler var. biliyorum. lakin çözemiyorum. zaman geçiyor. yağmurun toprakla buluşması hala sürüyor. sakin müziğe eşlik eden tıp tıp seslerinden anlıyorum bunu. gözlerim hala aynı noktada. bir sızı geçiyor aklımdan. hayır hayır akıl bunu öğrenemeyecek kadar tembel. kalbim olmalı merkezi. anlatmak istiyorum. bütün öğrendiğim kelimelerle türlü türlü kombinasyonlar yapıp buhar olmuş cama dökmek. ama olmuyor. çabam yetersiz kalıyor. durgun, gözlerimi aydınlatmaktan aciz bir mum ışığının izah edeceğinden fazlası çıkmıyor parmaklarımdan. bir çizik bile bırakamıyorum. çayım çoktan soğumuş. o duman gibi ben de kaybolmuşum. bulutların karanlığa kucak açtığı gecede.