Zihnimden Kaleme Dökülenler

tembel damla

Yapamıyorum...
Zor geliyor sorumluluklar. Arkama bakmadan uzaklaşmak istiyorum bu yükten. Uzaklaşıyorum da... Kaçıyorum. Kaçıyorum. Farkında olmasam bile yok oluyorum.
Tembel ruhum eziyor içimdeki heyecanı. Her şeye rağmen dur durak bilmeyen çocuksu bir şımarıklığın tutsaklığından kurtulamıyorum. Heves ve üşengeçlik iç içe geçmiş bağlıyor elimi kolumu.
Zor durumda daha çok arıyorum koca çınar gibi sırtımı yasladığım dağı.
Düşünüyorum düşünüyorum ve bir sonuca varıyorum. İyi gelmiyor benliğime büyümek. Güçlüyüm, yapabilirim dedikçe daha çok batıyorum dibe. Gözlerim dayanamıyor bu içimdeki fırtınaya. Usul usul döküyor gözyaşlarını. Azaltmak ister gibi acılarını. İçime akan tuzlu gözyaşlarıyla daha çok sızlıyor kalbim. Sızısına merhem arıyor umutsuzca. Kendi kendine ayağa kalkmayı öğrenince bitecek belki de bu çaba...