Zihnimden Kaleme Dökülenler

kaderin damlası

Kaderim avuç içlerimde...
Çizgilerin oluşturduğu zahmetli yolda aheste aheste ilerliyor.
Kah dinleniyor
Kah koşuyor
Kimi zaman sabırsız bir çocuk misali mızıldanıyor.
Yine de çaresini kendinde arıyor.
Elinden tutan olmadan, düşe kalka...
Pes etmek lügatında geçen bir kelime olmaktan çıkmış çünkü.
Hayır... Hayır... Üstünü çizmemiş.
Bohçasını hazırlarken silmiş, tek nokta dahi bırakmadan.
Lakin varmış mı bilinmez.
Sonun sonsuzluğa açılan kapı olduğunu bildikten sonra,
bitişin ne ehemmiyeti kalır ki?