Chapter 18

1.7K 62 16
                                    

📲 *phone ringing*

Dali dali kong kinuha ang cellphone ko ng mapansin kong nariring ito.
Nandito kasi ako sa veranda kasama si Chammy nagpapahangin lang. Until now wala pa akong update tungkol sa sinasabi ni ate O na possible temporary show daw na aattendan ko. Guess daw muna.

Si ate O natawag.

Conversation

"Hello? "

"Hello" -ate O

"O, ate O napatawag ka?. Balita may racket ba tayo ngayon?"

"Did you still remember the last time we talk na a network, no rather a show is inviting you to be their guess in one segment they are in"  -ate O

" Oo naman ate, bakit hindi na ba tuloy?. Ok lang sabihin mo naiintindihan ko"

" Well hindi ganun. Its positive actually . Kung pwede daw early next week e mag guess ka nga daw. Kaya lang gurl  ok lang ba sayo na open area yung place? Medyo crawded pero may nga guard naman"

" Next week agad? Shucks ! 4 days na lang yun. Pero tingin ko ok naman ako sa ganung location. Hindi naman ako maarte e. Hahaha joke lang . Ok na ok ako dun ate may mga mag aassist naman e. Dont worry about me ate. Thanks for informing"

"sige sige. Napatawag nga lang din ako para iinform ka about dun para na din masabi ko na sa management yung sagot mo. Sige mamaya ulit atusin ko pa ung ibang mga neccesities mo"

"Bye ate, thank you"

"bye"

End of conversation

Wala sila nanay at tatay nasa opisina. Balak ko nga sanang bumisita doon kaso maaga pa naman.

"Baby wanna go to mall?"

"really mommy? Yehey!!"

Ang totoo nyang hindi pa namin nasasabi kay Chammy. Hindi pa kasi humahanap pa ako ng tyempo. Isa pa mula ng araw na yun hindi pa kami muling nagkikita ni Chard.

Mga isang linggo na rin siguro ang nakararaan. Pero naiintindihan ko sya. Busy kasi syang tao at hindi ko rin namang inuubligang bumisita.

Pero ok na kami kahit papaano. Nagkaroon na ng tuldok yung nakaraan. Pero yung fear ko to love again nandun pa din. Pero I learn to give him another chance. Everyday he would send flowers for me, also different gifts and chocolate. I am always thankful to that kaya lang I always told him na tigilan nya na.

Pinalaki ako ng magulang kong hindi materyalistikong tao. Though it was a sweet act still I want it to be a real effort.

Real effort doesnt meaning he needs to drive from his place to mine. Just a simple reminder like. Texting Kumain kana ba? Huwag magpapalipas ng gutom ah, or kamusta kana?Pakabusog ka ah, inggat paratj Something like that because I think its more sweeter.

The fact that he cares for you, is like hes presence also why? Because you would always remember everything of that. That would be kept and remain in your heart and mind. Dont you think its more sweeter? Well basta for me. It was the best.

Hindi nagtagal tumunog nanaman ang cellphone ko.

Akala ko si ate O ulit so sinagot ko

Conversation

"Hello ate O? Napatawag ka ulit"

"Dei si Chard to"-Chard

"Ay Chard ikaw pala, napatawag ka"

"Ahmm...ano...kasi...pu...pwe...p-pwede..." -Chard

"Ano ba kasi talaga. Papatayin ko to pag hindi ka umayos"

"pwedekabangmakadatemamaya?" deep sigh -Chard

"Ano? Napilipit na din ba dila mo at ganyan kana magsalita?"

"Pwede ka bang maka date mamaya?"

"..."

Natupad ung wish ko kahit papaano kaya eto hehe. Bukas pasukan na kaya back t
O school na =(

Noong Ako'y Iniwan MoTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon