Acıya tutkun bedenler

23.| İnanç

Playlist; The Neighborhood - Scary Love

                               23. | İnanç

• satıraralarını kelimelerinizle ve tepkilerinizle doldurmayı unutmayın, iyi okumalar• ❤️

İpeğin ağzından

Geçmişin izleri geleceğe bir ışık doğurabilir miydi? Geçmişim ve geleceğim bu ana gizlenmişti. Ben tüm bunlara nasıl dayanmam gerektiğini bilmiyordum ama tek bildiğim bir şey vardı o da tüm her şeye ne olursa olsun katlanmak. Sevdiğim adam uğruna bunu yapmalıydım ; benim hayatım zaten çoktan mahvolmuştu, onunda hayatını mahvedemezdim.

Bir fahişe uğruna kendi ömründen vazgeçmesine izin vermezdim ; ona zarar gelmesine izin vermemeliydim. Belkide ciğerimi yakardım, kendimi göz göre göre ateşe atardım ama onun yanmasına izin vermemeliyim.

Sonuçta cehennemini yer yüzünde yaşayan insan en sonunda yanıp kül olacağından korkar mıydı ki?

Kenan abinin kapıyı açmasıyla içeri usulca geçtim ve kapının kapanma sesini duyar duymaz Çakıl'ın karşımda belirdiğini gördüm. Yüzüme uğramayı unutmuş tebessüm güneş misali doğdu ve Çakıl bana yaklaşıp sıkıca kollarını sardı bedenime. Benim kirli bedenim onun temiz ruhunu kirletmeye yeterli değildi ; bu dünyadaki hiç bir şey onun ruhuna ve merhametine dokunmamıştı bugüne kadar.

"İpeğim," dedi Çakıl nefesini dışarıya vererek. Öyle bir sahipleniş vardı sesinde, kalbim parçalara ayrılmış yere serilmişti. Sevdiğim adamdan aslında çok uzak olmak ve asla birlikte olamayacağımızı bilmek canımı acıtıyordu ama yinede umut etmekten vazgeçemiyordum. Çakıl geri çekildi ve yüzüme baktı, istemsizce ondan uzaklaşmak istemiştim bir an. Kirli bedenime layık değildi ama bunu umursamadığını biliyordum. "İyi misin? O şerefsizleri.."

Sözünü bitirmesine izin vermeden ağzını kapattım. Ben sadece o anı yaşamak istiyordum ; bir kaç saatliğine cenneti tatmak istiyordum. "Ben iyiyim," dedim ve usulca yüzünü ellerimin arasına aldım. Bana bakan gözleri öylesine güzeldi ki, bu dünyada sadece onun yeşil gözlerini izlemeyi yeğlerdim. "Öyle korktum ki Çakıl, canım yerinden çıktı. Sana bir şey olur diye canım çıktı."

"Bana bir şey olmadı, olmayacak." dedi Çakıl kendinden emin bir şekilde. Usulca yatağın üzerine oturduk ve Kenan abi koltuğa oturmuştu öylesine. Bir şeyler sorup, bir şeyler söylemiyordu çünkü ikimizinde hasret gidermesini istiyordu biliyordum. "Kendimi affetmeyeceğim İpek, dikkatsizliğim yüzünden seni dövdüler.." Dişlerini sıktı ve sinirle soludu.

Tüm dayakların canımı acıttığını mı düşünüyordu? Benim canımı yakan ondan ayrı kalmaktı ; benim canımı yakan aslında onun yanında olmak isterken, mecburen her gece başka adamın yanında olmaktı. Benim ruhum acıyla kıvranırken, fiziksel ac hiç umrumda olur muydu? Varsın sadece bir gün değil, her gece şiddet göreyim ama ona bir şey olmasın. Ona bir şey olacağına bana olsun ; çünkü ben alıştım tanrım, ben güçlüyüm artık. Tanrı dağına göre karı verir derler, peki ya tanrım sessiz kalıp, hiç bir şey söylemediğim için mi canımın acımadığını düşünüyorsun? Bu yüzden mi dayanabileceğimi düşünüyorsun? Yoksa benim hayatımı sadece ben yaşamadığım için mi?

"Sus Çakıl," dedim. Gözlerimin dolduğunu hissediyordum. Ama ağlamak istemiyordum, beni zaten çok fazla düşündüğünü biliyordum bu yüzden bu işten vazgeçmiyordu. O beni kurtarmak umuduyla ayakta kalıyordu, ama tanrım benim bile umutlarım kırılmaya yakınsa o nasıl dayanacaktı? O nasıl dayanıyor? "Sus gözünü seveyim." Boğazımdaki düğün rahat konuşmama engel oluyordu, aslında haykıra haykıra ağlamak istiyordum.