Acıya tutkun bedenler

24.| Felaket

Playlist; Arcade Fire - My body is a cage

24.| Felaket

İyi okumalar

Sevmek ve birine değer vermenin arasındaki fark neydi? Hatta değer vermek değil, birini önemsemek, onun canının acımasını istememek sevmeye dahil miydi? Sevginin bu hayatta her şeyden, her hissten daha yüce olduğunu söylediklerini duydum insanların bugüne kadar. Herkes o kadar yüceltmeye başlamış ki sevgini, hepsi hissetmeyi unutmuş. Sevgiyi hissetmeyi, sevmeyi unutmuş.

Düşüncelerim zihnimde dolanmaya başlamışlardı ; öyle ki hepsinin uçları birbirine bağlanıyor, daha da çoğalıyormuş gibi hissediyordum. Hayatımda var ettiğim insanları gözlerimin önüne getiriyorum ara sıra ; onların kendi ruhumda konumlarını anlamak için. Birini gerçekten sevmediğime adım gibi emindim. İnsanları sevgiyi büyüttükleri için suçluyordum ama bende o insanlardan biriydim. Sevgi çok yüce bir hiss benim gözümde ; öyle ki, o hissi tatmak için her şeyimi verirdim, her şeyi yapardım. Belkide tanrı bu cesaretimden dolayı korkuyordu ; kendi için değil, benim için. Yapacaklarımın en çok bana zarar vereceği için. Belkide tanrı canımın yanmasını istemiyordu ; çünkü bugüne kadar insanlar hissettikleri için yakınıyordu.

Bazen o kadar ikilemde kalıyordum ki, emin olamıyordum ; tanrı beni seviyor muydu cidden?

Hayatımda olan insanlar ; abim, Kenan, Efsun, Bulut, Ceyhun ve sonradan dahil olan Çakıl. Çakıl'ın ruhumda her hangi bir konumu olup olmadığından emin değilim. Ben ona ihanet etmeye çalışan bir kızım sadece , ben sadece bir aktörüm onun hayatında. Birinin hayatında değilsen eğer, o insan senin hayatında olabilir miydi? Ona beslediğim hissleri adlandıracak olursam muhtemelen bu hayranlık olurdu. İmrenmek, kıskançlık, egomun incinmesi olurdu. Ama aynı zamanda adlandıramadığım bir hiss vardı.. Onun için canım yanmıyordu, yanmazdı ama benim için canının yanması için her şey yapardım. Gerekirse onu yangının içine atardım; gerekirse yangının içine atlardım.

Abim ; onu önemsiyordum. Onu seviyor muydum? Öyleyse neden yanımda tutmuyordum? Ben sadece ona değer veriyordum ; ailemde bana yakın hissettiğim sadece o var. Kan bağımız olmasaydı tanrım, yinede ona bu kadar bağlı hisseder miydim? Benim sorularım hiç bitmez tanrım biliyorsun, cevaplarını almasam bile soru sormaktan vazgeçmedim ben hiç..

Kenan ; onu sevmiyorum. Ona karşı aşk ve ya sevgi hissetmiyorum bundan adım gibi eminim ama onun için bu hayatta yapamayacağım hiç bir şey yok. Bundan sonra bana düşman olacağını bilsem eğer, yineden yanından çekilmezdim. Neden bilmiyorum ama hiçkimse yokken, hiçkimse bana elini uzatmazken bana el uzatan insanları hayatımdan çıkaramıyordum. O bu hayatta bana ne yaparsam yapayım el uzatan tek kişi, dünyanın en kötü suçunu işlemiş olsam yinede elimi bırakmayacak kişide o. Bazen düşünüyorum, eğer bana karşı beslediği o hiss olmasaydı yinede böyle olur muydu?

Ben onun umutlarını her defasında avuçlarımın arasına alıp gözümü kırpmadan cam parçası gibi duvara atıyordum peki ya o neden hislerinden vazgeçmiyordu?

Tanrım biliyorsun değil mi, onun yanından hiç gitmem diyorsam gitmem. Bu o demek oluyor ki onun canını yakan ben olsam bile, bıçağı kalbine bir gün saplarsam bile gitmem. Peki ya neden yollarımızı henüz ayırmıyorsun?

Beni mi utandırmaya çalışıyorsun? 'Sen değil birini koşulsuz sevmek, birini sevemiyorsun.' mu demek istiyorsun tanrım? Bilirsin ben hiç bir şeye kırılmam.. Ama onun bana karşı olan sevgisini neden alıp, yok etmiyorsun?