Acıya tutkun bedenler

28.| Kanayan yara

Playlist; Agnes Obel- Camera's rollin

28.| Kanayan yara

İyi okumalar❤️

"Savaşçı olmak mükemmel olmakla ilgili değildir ya da zaferle ve ya incitilemez olmakla...O incinmeye açık olmakla ilgilidir. Gerçek cesaret budur."
-Dan Millman

İnsanlar ikiye ayrılırlardı ; güçlü ve güçsüz insanlar. Güçsüz insan güçsüzlüğü kabul etmiştir bana göre, birilerinin onu kurtarmasını bekliyordur. Bu yüzdende güçsüz kalıbına sıkıştırmıştır kendisini. Güçlü insan ise, güçsüz yanlarının farkındadır. Çamurun içindedir ama ne olursa olsun, o çamurun içinden kurtulmak için elinden geleni yapıyordur. Pes etmiyordur. Güçsüz anlarını iyi kullanıp, tekrar ayağa kalkıyordur. Kalkmaya çalışıyordur.

Silah sesi duyuldu ama bedende can bulmadı o kurşun. Çakıl'ın dudaklarından çıkan feryat odanın içerisinde yankılandı ; silah sesi Kenanın irkilmesine, Bulutun uyanmasına neden oldu. Efsunun dudaklarından tiz bir çığlık döküldü ; korku aniden bütün bedenini sarmaya başladığında, ellerinin titrediğini hissetti ama kendini kaybetmedi. Çakıl duvarı nişan almıştı.. Kendini değil. O artık seçimini yapmıştı.

Ölmeyi değil, yaşamayı seçmişti.

Gerçek bir savaşçı gibi.

Olması gerektiği gibi.

Gözlerinden yaşlar akmaya başladı yere çöktü aniden. Efsun içinden şükranlık duyarken, dizlerini yere koydu ve Çakıl'a yaklaşarak ona sarıldı.

Çakıl ona sarıldı ve ağlamaya devam etti. "Yaşamayı seçmen gerekiyordu. Öyle yaptın."

"Nasıl yaşayacağım Efsun?" diye sordu Çakıl düz bir sesle. Kenan ve Bulut odaya telaşla girdiler. Kenanın içini saran korku öyle büyüktü ki.. Çakılın kendini öldürmüş olduğunu düşünemezdi. Pes etmiş olamazdı!

"Zor olacak," dedi Efsun ona sarılmaya devam ederek. Ona güç vermek istedi o an. Çakıl'ın yaşadıkları dayanılması zor şeylerdi farkındaydı. Ama o insandı. Herkes gibi kusurları ve hataları vardı. Bizide biz yapan bu değil miydi zaten? Hatalarımız. Ne kadar büyük olursa olsunlar, bizi biz yapan gerçekten bunlardı. Mağduru suçlamak her zaman kolaydır peki ya o mağdur olmak kolay mıydı? Kendinizi onun yerine koyun.. İliklerinize kadar o anı yaşayın.. Siz ne yapardınız? Siz ne yapardınız?! "Ama yapmak zorundasın Çakıl."

Efsun sadece arkadaşına teselli vermek, o an acısını almak istiyordu. Daha sıkı sarıldı ve gözyaşlarına hakim olamadı. Kenan ve Bulut odanın kapısını açtıklarında Efsun ve Çakılı gördüler.. Öyle korkmuştular ki.. Bu manzarayla karşılaşmak içlerini bir nebzede olsun rahatlatmıştı.

Onu yargılayamazdılar.. Buna hakları yoktu.

Çakıl'ı günahsız olan taşlayabilirdi ancak. Öyleyse bu evde günahsız kimdi tanrım? Senin günahsız kulun var mıydı ki tanrım?

•

Efsun ve Bulut uyumuşlardı gecenin devamında. Ama ne Kenanın ne de Çakıl'ın gözüne bir gram bile uyku girmiyordu. Güneş yavaş yavaş doğmaya başlamıştı ama ne yazık ki her şey hala aynıydı...