Alışılmamış Duygular

BÖLÜM 38 -FİNAL I-

Multimedia: Şebnem Ferah-Hoşçakal (Bunu hikayenin belirttiğim yerlerinde açın lütfen.)

(Upuzun bir finalle sizlerleyim. Umarım beğenirsiniz, keyifli okumalar.)

JESSICA

Aman Tanrım! Bir tabanca sesi... Hayır hayır hayır... Olamaz. Jose... 

Parmaklarımı kullanmaya çalışarak hissizleşmiş vücudumu ele geçirmeye çalıştım. Telefonun ekranına dokunmaya çalşıyordum fakat felç inmiş gibi parmaklarımı hareket ettiremiyordum. Ölemez...Beni bırakamaz.... Benim yüzümden! "Lanet olsun! BENİM YÜZÜMDEN!" Sağa sola sallanmaya başladığımın farkında bile değildim. 

Çok yüksek sesle hıçırmaya başladığımda annem içeri girdi. 

"Jessica neler oluyor??"

"Jessica, cevap ver!"

"Jess, kes şu hareketi yapmayı!"

Hem beni susturmaya çalışıyor, hem sallanmamı engellemeye çalışıyordu. Arada da gözlerimi dikmiş olduğum duvardan ayırmaya çalışarak kendine bakmaya zorluyordu. 

"Korkutuyorsun!" 

"Niye ağlıyorsun? Jessica, lütfen yapma şunu cevap ver!" 

"Ben senin annenim, paylaş benimle!"

"Lütfen, tek kelime et." dediğinde kendime geldim ve Klaus'u aramaya çalıştım. Gözümde biriken yaşlardan dolayı ekranı bulanık görüyordum. Telefon çaldı, çaldı, çaldı... Ama karşıdan hiç kimse yanıtlamadı. Meşgule düştüğünde tekrar gözümü elimin tersiyle sildikten sonra yine onu aradım. Fakat lanet olasıca herif açmıyordu. Bu sefer mesaj atmayı denerken annem elimden telefonu aldı ve bir şey söylemek için ağzını açtı. Ama konuşmasını engelleyerek bağırmaya başladım.

"Sıçtığımın telefonunu ver! Her şey senin yüzünden! Senin yüzünden böyle oldu! Bir kere bile desteklemedin, arkamda durmadın!" 

"Ver şu telefonu!" diye bir kez daha bağırdığımda isteksizce telefonu bana uzattı. Elime aldığım gibi mesaj butonuna girdim. Ve hızlı hızlı yazmaya başladım.

Lütfen yapmadım de. Vurmadım onu de!

Bunu yapmış olamazsın! Yapmadım de lanet olası, yapmadım de! 

Eğer yapmadıysan yemin ederim ki istediğini yapacağım. Ne istersen! 

Onun canını bağışla, bağışla seninle olacağım! Ayrılacağım.

Klaus... Cevap ver, ara, mesaj at! 

Jose'nin görüntüsünü, videosunu, ses kaydını yolla! Bilmem gerekiyor, yaşıyor mu bilmem gerekiyor!

Ardı arkası kesilmeyen mesajlar atıyordum. O bana cevap verene kadar da atacaktım. Yapmış olamaz. Öyle değil mi? Kim bir insanı böyle kolay öldürebilir? Klaus öldürür, Tanrım daha geçen gün annesini öldürmeye çalıştı! 

Klaus'tan umudumu keserek hemen Jose'yi aradım. 3-5 belki 10 kez aradıktan sonra yanıtsız kalan çağrılarımın sonunda mesaj göndermeye karar verdim.

Jose. İyi misin?

Jose! Cevap ver!

Jose... Lütfen...

Sana ihtiyacım var, Jose...

Beni bırakma!

Lanet olsun! Yok bir mesaj ile yok. Geri dönmedi. Burnumu çekerek tekrar Klaus'a mesaj attım.