sentimental boys at ♡ [boyxboy]

ii

"Oğlum sen hiç akıllanmayacak mısın lan?!"

Kafasını öne doğru eğmiş ensesine baskı yapıyordum. Canının epey yandığına eminim, bunu yapmayı lisedeki güvenlik görevlisinden öğrenmiştim. O zamandan beri bu mal herif ne zaman canımı sıksa üstünde uygularım.

"Abi dur acıyor.."

Küçüklüğümüzden beri bu akılsızın bulaştığı her belaya ben de - bir şekilde - karışırım. Üstelik genelde sonuçlarına katlanmak da bana düşer.

Bir keresinde komşunun köpeğine sataşıp soluğu benim yanımda almıştı. Köpek hala onu kovalıyordu tabii. Arkama saklanmasıyla köpeğin üstüme atlaması bir olmuştu. Kolum iki ay alçıda kaldı, iki ay!

"Acısın diye yapıyorum zaten beyinsiz!"

Ensesine biraz daha baskı uygulayıp serbest bıraktım. Soluklanmasına izin vermeden yakasına yapıştım. Tehdit edici bir tonda konuştum,

"Bana bak İstiklal, bir daha aptalca işlere bulaşırsan kıçını kurtarmak için orada olmayacağım ! Duydun mu beni?"

Ellerini teslim olmuşçasına havaya kaldırdı.

"Tamam abi söz bir daha olmaz."

Neden hiç inanasım gelmiyor acaba? Şu gereksiz yılışık yılışık sırıttığı için olabilir mi?

"Bundan sonra bırakacağım o devasa goriller senin pestilini çıkarsın!"

İnsan biraz bozulur dimi ama insan diyorum bu herif insan değil ki hala sırıtmaya devam ediyor. İç çekip yakasını da serbest bıraktım.

Ne desem boş, akıllanacağı yoktu nasılsa. Sırıtışını izlemeyi bırakıp ayakkabılarıma yöneldim. Bu dengesiz yüzünden eve uçarcasına gelmiştik ve ciddi manada yorgunluktan ölüyordum.

Ayakkabılardan kurtulduktan sonra ortalığı bok götürmesine rağmen, siklemek için çok uykum olduğunu düşündüm. Mümkün mertebe halıdaki garip şeylere basmamaya çalışarak koltuğa ilerledim, üzerimdekileri çıkarttım ve geçen geceden kalan battaniyeyi sırtıma alıp kendimi uykuya bıraktım.

XXX

"İstiklal çekil git başımdan!"

"Abi kalk artık öğlen oldu."

"Olduysa oldu, bugün tatil değil mi lan!"

"Bana söz verdin ama.."

"Ne sözü oğlum sabah sabah kafan mı iyi?"

"Abi yemek yapcaktın hani, söz verdin ya!"

Yemek? Ben mi? Ne alaka?

Kafamı ağır ağır kaldırarak bana beklentiyle bakan baş belasına döndüm.

"Sabahın birinde ne saçmalıyorsun lan?"

Uyku sersemi halimi görünce sırıttı.

"Öncelikle saat biri geçeli asır oldu," Ben gözlerimi kocaman açıp, baş ucumdaki saate bakarken devam etti

"İkinci olarak da gecen gece iddiayı kaybettikten sonra söz verdin ya!"

Kafamı hafifçe kaldırıp yatağımın tepesinden ona baktım. O sitemli bir sesle şikayet ederken benim aklım gecen gece olanlarla doluyordu. Bu salakla iddiaya girişimiz, benim kaybedişim, yemek yapmamı isteyişi..

Harika (!)

Elimi ağzına tıkayarak sesini kesmesini sağladım. Uyanır uyanmaz nedir bu çektiğim çile?