8.Bölüm

420 29 3
                                    

Her gün olduğu gibi okuldan eve dönüyordum. Ama bu sefer eve yürümek istedim. Otobüsün gittiği yoldan gittim klasik olarak. Her gün otobüsün camından dışarı bakardım ve kaldırımda birisini görürdüm. Parkın dışında kaldırımın kenarında birisini beklercesine oturuyordu. Bu günde onu gördüm ve bu sefer yanına gittim. Sigara içiyordu. Yanına usulca yaklaştım ve oturdum beni çoktan fark etmişti ama bozuğa vermeden sigarasını içmeye devam ediyordu.
- Afedersin, fazladan 1 tane sigaran varmı?
Kafasını bana çevirdi beni baştan aşağı birkere süzdü. Cebinden Birtane sigara çıkarttı ve bana uzattık. Gözlerinin içine baktım ve çakmasını da verdi. Gülümseyerek
- Teşekkür ederim dedim.
- Önemli değil. diye mutsuz bir ses tonuyla cevap verdi.
- Sana birşey sorabilirmiyim?
- Sor.
- Burada kimi bekliyorsun?
- Sevgilimi.
Gözleri dolmuştu.
- Hey iyimisin???
- E e evet iyiyim sadece onu çok özledim.
- Hey üzülme gelir birazdan dimi?
- Gelmez gelmicek yaklaşık yedi aydır burdayım ve her gün bu saatlerde onu bekliyorum. Ama hiç gelmedi.
- Şey ben üzgünüm amacım seni üzmek değildi. Peki neden gelmiyor biliyormusun?
- Yedi ay önce bana bir mesaj attı her zaman buluştuğumuz yere gel seni görmek istiyorum dedi. Bende erkenden geldim ve onu beklemeye başladım ama hiç gelmedi.
Ağlamaya başladı. Cidden üzülmüştüm ona sarıldım ve omzumu göz yaşlarına siper ettim.
- Hey biliyormusun bende 7 ay önce kaza geçirdim araba çarptı ve hafızamı kaybettim. Yani doktorlar öyle söylüyor tabi ben inanmıyorum çünkü herşeyi hatırlıyorum hatta bacağımda bi yanık izi var bebekken bacağımı yakmisim. Belki bu cümle onu biraz mutlu eder diye düşündüm.
Şaşırmış bi şekilde bana baktı.
- Bacağına bakabilirmiyim?
- Hmm neden olmasın. Dedim ve gülümseyerek yarayı açtım.
Yarayı görünce ağlamaya başladı ve bana sarıldı daha doğrusu üstüme çıktı beni boguyordu resmen.
- Seni çok özledim Muhammet hemde çok.
Ben şaşırmıştım. Adımı nerden biliyordu yoksa onu bu kadar zamandır bekleten ben miydim!?
- Hey birşey söyle lütfen Muhammet.
- Ne söyleye bilirim ki her gün otobüsle geçerken seni görüyordum aşırı dikkatimi çekiyordun ama ben birkere bile inip yanına gelmedim.
- Bunun ne önemi var şuan yanımdasın ya. Demek o gün araba çarptı he.
Yüzü biraz asıldı.
- Hey şimdi burdayım dimi ama.
- Evet benim yanımdasın seni çok seviyorum Muhammet.
- Valla bu saatten sonra herkes inanır.
O gün geç saatlere kadar beraber zaman geçirdik. Ve beni ailesi ile tanıştırdı. Ailesi beni çok sevmişti ve her gün beraber zaman geçirdik.

Kısa AŞK HikayeleriHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin