All I Want Is You (KathQuen)

CHAPTER 1. ALL I WANT IS YOU

Hep hep! Bago ang lahat, gusto ko munang magpasalamat sa walang sawang readers ko na sinusuportahan lahat ng stories ko. At heto na yung gift ko sa inyo, unang pakagat para sa lahat ng nagmamahal kay Kath and Quen. :)

I love you all guyth! :*

Subaybayan  na natin ang unang chapter sa buhay nila Kang and Tisoy **

++++++++++++++++++++

ENRIQUE’S POINT OF VIEW –

Bakit? Oh, bakit napaka traffic sa Pilipinas? Ano ba ‘tong Pilipinas na ‘to? Kaya hindi na tayo umunlad mga Pinoy e! Sa rules and regulations pa lang sa mga signs kapag nasa kalye ka, ‘di na masunod ng iba. Especially, yung tinatawag nating disiplina ay bilang lang ang mga Pilipinong may ganun.

Tama na nga ‘tong pagrereklamo na ‘to. Napaka drama ko naman agad. E, kasi naman e. Dahil sa traffic na ‘to, baka gulpihin na naman ako ni Kang. Oo si Kang nga, ang amazona kong bestfriend. Hindi naman sa amazona, girly type naman siya kaso pagdating nga lang sa’kin ayun, tsaka siya nagiging amazona.

I need to be in her place at exactly 3 o’ clock in the afternoon. E, 2:43pm na kaya?! Buti na lang expert ako sa driving skill ko, and iniingatan ko rin ang aking lovin’ car. My Bumble Bee. He he…

Calling: Kang :)

Oh, shit! Tumatawag na siya. So, kailangan ko ng sagutin ‘to agad.

“Hello?”

“Ano, Tisoy?! Nasaan ka na?! 20 minutes na ‘kong naghihintay dito!”

Here she goes. See? Galit na nga.

“I’m very sorry, Kang. Traffic kasi sobra! Pero, hinahanap ko na yung shortcut para mas mapabilis na.”

“Baka naman ‘yang shortcut mo abutin pa ng another 20 minutes?!”

“Hindi. Kaya nga shortcut e, para mabilis na. I’ll be there in 10 minutes. I swear!”

“Swear swear ka pa! Kapag wala ka dito in 10 minutes, aalis na ko and I will never talk to you!”

“Never? Ha ha ha…”

Ayan na naman siya sa pananakot niyang hindi niya ko kakausapin forever. Siguro, ilang years na niya ‘tong panakot sa’kin.

“What’s funny?!”

“Wala po, ganda… Oh, sige na. Bye-bye! 10 minutes, ha? Count on me.”

“Be sure to that!”

Tooooot toooooooot toooooooot toooooooot…

Then she ended up our call.

Ganyan kung pahalagahan ko si Kang. She’s like a boss to me, but we’re fair of giving and taking to each other. Minsan nga lang ako yung nagmumukang alalay niya. Like ang pagiging driver, chaperon, cook, taga lista ng bibilhin niya, taga bitbit ng pinag shopping-an niya, and so on…

But sa lahat ng ‘yon, wala akong pinagsisihan na samahan siya kahit saan. Kahit pa nga concert ni Bruno Mars nun sinamahan ko siya kahit ‘di ako fan ni Bruno, and it was like “Oh, my God! Bruno, give me your body! Rape me!” ang sinisigaw ni Kang mismo.

Kang is my very own childhood friend. Until we grew up… we’re still together and remain as friends. Until we became closer and closer to each other, and ayun na nga. Kaya kami naging mag bestfriends dahil sa tagal na ng friendship namin.