KARANLIKTAN KORKMUYORUM

10. BÖLÜM

Kerem:İyimisin?

Zeynep:Korkuyorum.demiştim titreyen sesimle.

Kerem:Korkma ben buradayım.Kimdi o pislik.

Zeynep:Tanımıyorum birden içeri girdi üstüme üstüme geldi işte.

Kerem:Nasıl yani?

9. BÖLÜM SONU

Zeynep:Sen bana inanmıyor musun?

Kerem:İnanıyorum.

Zeynep:Eee ozaman?

Kerem:Tamam Zeynep tamam bişey demedik hadi eve gidiyoruz hah bak Melisle Barışta geldi dedi kapıyı işaret ederek.

Melis:Hadi Zeynep toparlanman lazım eve gidiyoruz. Diyip eşyalarımı toplamaya başlamıştı.

Zeynep:Dur ben de yardım ediyim.

Melis:Sen otur ben yaparım diyip beni koltuğa oturturmuştu.Oturduğum yerden sıkıntıyla bir iç çektim.

*

Sonunda eve gelebilmiştik.Melis beni zorla odama çıkartıp yatağa yatırmıştı.Ama ben gizlice odadan çıkıp salona gittim.Üçü beraber oturuyorlardı.

Melis:Zeynep ben sana yat demedim mi?

Zeynep:Sıkıldım demiştim sitemli sesimle.

Melis:Çabuk git yat .

Ben daha hayır demeden Kerem konuşmaya başlamıştı.

Kerem:Melis rahat bıraksana kızı sıkılmış demekki.

Zeynep:Evet Melis sıkıldım.

Melis çarşafı ve yastığı alıp kanepeye benim için bir yatak açtı ve beni oraya yatırdı.Üzerime de battaniye örtmeyi de ihmal etmedi.

Zeynep:İlla senin dediğin olmak zorunda dimi?

Melis:Çok konuşma da yat.

Üfff diyip önüme döndüm.

Çok yorulmuştum.Ayrıca çokta uykum vardı kendimi uykunun kollarına bıraktım.

Kerem:

Melis:Şşş Barış televizyonun sesini kıs Zeynep uyumuş dedi kısık sesle.Ne kadar da masum uyuyordu.

Melis:Kerem Zeynepe aval aval bakacağına götür de yatağına yatır.