KARANLIKTAN KORKMUYORUM

12. BÖLÜM

Zeynep:Ben bir lavaboya gidip geliyim.

Kerem:Tamam.

Zeynep:

Kantinden çıkıp lavabonun olduğu tarafa doğru yürümeye başladım.Koridorda kimse yoktu.Birden birisi ağzımı kapattı ve beni duvara dayayıp konuşmaya başladı.Duyduklarım karşısında gözlerim kocaman açılmıştı.

11. BÖLÜM SONU 

erkan:Seni seviyorum Zeynep çok seviyorum hadi bana bir şans daha ver.

Zeynep:Bırak beni!

Serkan:Zeynep!

Zeynep:Bırak beni bırak diyip onu itekleyerek yanından gittim.

Korkudan tir tir titriyordum.Hemen Keremin yanına gidip oturdum.

Kerem:Nerde kaldın ya?

Zeynep:Geldim işte dedim sesimdeki tedirginliği bastırmaya çalışarak.

Kerem:Sen iyi misin?

Zeynep:İ-İyiyim ben nolduki?

Kerem:Bilmem sesin biraz tedirgin çıktı da.

Zeynep:Hadi sınıfa gidelim dedim konuyu değiştirmeye çalışarak.

Kerem:Peki gidelim .

 Şarkıyı  aççç : (açmazsan peçeteye gerek kalmıycak;) (Burdan açamayanlar için model- makyaj şarkının ismi)

 

Barış:Sen delirdin mi! Nasıl olur ya ne saçmalıyorsun sen!

Kerem:Duydun Barış. Zeynepin benim yüzümden daha çok üzülmesini istemiyorum.

Barış:Kerem! Saçmalama saçmalama!

Kerem:Barış. Böyle olması gerekiyor.

Barış:Peki

Kerem eşyalarını toplamaya başlamıştı bile.Herşey hazır olunca Barışla beraber evden çıktılar.

*

Barış:Görüşürüz KARDEŞİM.

Kerem:Görüşürüz.Zeynep sana emanet.

Barışın gözleri dolmuştu.Keremin de ama yapabilecekleri bir şey yoktu.Zeynepin üzülmemesi için yapıyordu Kerem bunu gidiyordu.Gidiyordu ama arkasında nasıl yıkılmış bir enkaz bırakacağını bilmiyordu.Bilseydi yapmazdı belki de.Kerem son kez Kardeşine sarıldı ve arkasını dönüp gitti.Barış ta artık dayanamayıp gözünden bir damla yaşın akmasına izin vermişti.Ama Keremi görse herhalde kendi halinin ondan 1000 kat daha iyi olduğunu düşünürdü.Arkasını dönüp o da gitti.