KARANLIKTAN KORKMUYORUM

13. BÖLÜM

Kapının açılma sesini duymuştu Zeynep ama dönüp bakmamıştı bile .Yine Melisin kendisine yemek getirdiğini düşündüğü için

Zeynep:Yemiycem Melis.

“Yemicek misin? “

12. BÖLÜM SONU

Zeynep : Hayır yem-

Bir dakika bu ses…

Zeynep : KEREM!

Arkamı döndüğümde karşımda Kerem duruyordu.Üç aydır tam üç aydır görememiştim onu.Dokunamamıştım.Koklayamamıştım.

Döndün !! diyip koşarak Kereme sarıldım.

Şimdi olmuştu işte yeniden dönmüştüm hayata yeniden doğmuştum.İşte şimdi tamda istediğim oluyordu durmuştu zaman …

Şu anda beni anlatan tek bir kelime vardı.

“ÖZLEDİM!”

Kerem:Seviyorum seniiii!!! Çoookkkk seviyorum! Diyip beni kucağına alarak döndürmeye başlamıştı.

Bense şuanda neyaptığımı bilmiyordum.Gözyaşlarım yankalarımdan süzülürken katıla katıla gülüyordum.Yani hem ağlıyor hem gülüyordum.Kerem beni döndürmeyi bırakıp tekrar sarılmıştı bana.Doya doya koklamıştım onu .Sanki ona sarılmayı bıraksam tekrar kaçıp gidecekmiş gibi geliyordu.O da bana sımsıkı sarılıyordu.Birbirimize sarılmayı bıraktığımız anda Kerem dudaklarını dudaklarıma bastırmıştı.Şimdi daha iyi anlamıştım onu ne kadar özlediğimi.Dudaklarını dudaklarımdan çekince bu sefer ben konuşmuştum

Zeynep:Sakın! Birdaha beni bırakıp gitmeee! Sakın !

Kerem:Birdaha asla seni bırakmayacağım Zeynep.Ne olursa olsun önümüze hangi engel çıkarsa çıksın seni asla bırakmayacağım.

*

Akşam olmuştu Keremle birlikte odamda birbirimize sarılarak oturuyorduk.Hiç konuşmadan…

“BAZEN EN GÜZEL SÖZ SUSMAKTIR”

İçeriye Melisin girmesiyle sessizlik bozulmuştu.

Melis:Artık yemek yersin herhalde Zeynep dimi?

Evet anlamında gülerek başımı salladım.

Melis:Hadi gelin o zaman yemeğe.

Kerem:Melis

Melis:Efendim

Kerem:Bize buraya getirsene yemeği

Melis:Hıı yani diyosunuz ki biz başb-