kriz geçirip her tarafı dağıttığım günden beri dışarı çıkmam yasaktı, ceza almıştım. seni de göremiyordum yaklaşık bir haftadır. bu çok can sıkıcı benim için. gittikçe sinirleniyor ve tahammülsüzleştiğimi hissedebiliyorum.
o günden beri bayılmadan önce kapıda gördüğüm seni düşünüyorum, gerçek miydi bilmiyorum ve bu bilinmezlik beni delirtiyor. bütün gün odamda bulunan küçük pencereden dışarıya bakıyorum. maalesef ki cam bahçeyi göstermiyor, seni göremiyorum. bu da çok sinir bozucu.
o nefret ettiğim sikik hemşire, sabah ve akşam odama gelip yemek getiriyor. sonra da iğne vuruyor. kollarım iğnelerden dolayı morardı ve yara oldu. acıyor ama bu acı pek hoşuma gitmiyor açıkçası. ve neden bilmiyorum ama, cinnet geçirdiğim günden beri acıya olan açlığım azalmış gibi. o kadar da acıya aç değilim ve bu beni korkutuyor. bugüne kadar hep kendimi kesmek bana huzur vermişken, şimdi ne değişmişti? bunları düşünmekten beynim patlıyor artık. sanırım biraz uyumalıyım. beynimdeki sesler susmuyorken uyuyabilmem pek mümkün olmasa da, deneyeceğim.
ve son olarak, seni seviyorum. çok fazla, çok ama çok fazla hem de.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
sciamachy, yoonseok ✓
Fanfictionben, ölüyorum. o huzurlu uykularında uyurken. » angst, » minific, » yoonseok. ϟ 300118 - 150218
