" ဟာသအိမ္ကေလး "
...... Episode 8 ......
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
သီ မျမင္ခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ထားကာမွ ထိုေကာင္ေလးက သီ့ကို ေတြ႕ကာ တည့္တည့္ၾကီး လာေခၚေတာ့သည္ ။
ေဘးနားတြင္ သူ႕ေကာင္မေလးေတာ့ မပါ ။
သီတစ္ေယာက္တည္း အိမ္သာသြားခ်ိန္တြင္ သူက အေနာက္မွ ပါလာျပီး သီ့ကို လာေခၚျခင္းျဖစ္သည္ ။
" ဟာ ... မင္းက ဟိုေန႕က ေဘာလုံးပြဲမွာ ေတြ႕တဲ့ တစ္ေယာက္ မဟုတ္လား ..."
" ေအာ္ ... အင္း ... မင္းက မင္း ေကာင္မေလးနဲ႕လာၾကည့္တဲ့ တစ္ေယာက္ေလ ... ဟုတ္တယ္ မဟုတ္လား ..."
" ေအး ... ဟုတ္တယ္ ... သည္ေန႕ေတာင္ ဖိုင္နယ္ပြဲရွိတယ္ ... မင္း သြားၾကည့္ဦးမွာလား ..."
" ဟင့္အင္း ... ငါမွ ေဘာလုံးပြဲမၾကိဳက္တာ ..."
" ဟင္ ... ဒါဆို ဘာလို႕ လာၾကည့္တာလဲ အဲ့ေန႕က ..."
သူငယ္ေထာင္ခ်င္လို႕ေဟ့ ဟု ေအာ္ကာ ေျပာလိုက္ခ်င္ေသာ္လည္း စိတ္ကို ထိန္းကာ
ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေယာက်္ား ေယာက်္ား ေယာက်္ားဟု အထပ္ထပ္ ဇြတ္တင္းကာ သတိေပးေနရသည္ ။
ဒါေတာင္ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ေယာက်္ားဟု ေျပာရင္း ... ယူမယ္ ဟု ဆက္ေျပာမိလိုက္ေသးသည္ ။
ဒါေပမယ့္ သိတယ္ မဟုတ္လား ။ သီပဲေလ ။
" ေၾသာ္ ... ငါ မၾကိဳက္ဘူးဆိုတာ ျမန္မာပြဲေတြကို မၾကိဳက္တာပါ ... ငါက အာၾကီးတို႕ မန္ယူတို႕ ပြဲေတြပဲ ၾကည့္တာေလ ... အဲ့ေန႕က ပ်င္းလို႕ ျမန္မာပြဲကို လာၾကည့္တာ ... ဟဲဟဲ ..."
" သားၾကီး ... ဒါနဲ႕ မင္း ဘိလိယက္ေကာ ထိုးလား ..."
သီ သက္သက္ၾကီးပါ ဟယ္ ဟုပင္ ေအာ္ပစ္လုိက္ခ်င္သည္ ။
သီ့ကိုမ်ား သားၾကီးတဲ့ ။
ေအးေပါ့ေလ ။ သီကိုယ္တိုင္ကလည္း အိမ္က အတင္းညွပ္ခိုင္းလို႕ ေယာက်္ားေကၾကီး ညွပ္ထားရတာ ဆိုေတာ့ကာ ။
ကြၽန္မမွာ စစ္သားေကနဲ႕ အေျခာက္လုပ္ေနရတဲ့ ဘ၀ပါဟုပင္ သီ ညည္းပစ္လုိက္ခ်င္သည္ ။
" ညေန ... ငါတို႕ ဘိလိယက္ သြားထိုးမလို႕ ... မင္းလိုက္ခဲ့ပါလား ..."
အင္း ။ ဘိလိယက္ခုံကို သီ တစ္ေယာက္ထဲေတာ့ မသြားရဲ ။ ဟိုေကာင္မေတြကိုပါ အေဖၚေခၚမွ ျဖစ္မည္ ။
" ငါ ဟိုေကာင္ၾကီးေတြနဲ႕ တိုင္ပင္လိုက္ပါဦးမယ္ကြာ ... အဆင္ေျပရင္ လုိက္ခဲ့မယ္ေလ ..."
" ေအး ... လိုက္ျဖစ္ေအာင္ လိုက္ခဲ့စမ္းပါကြာ ... ငါ့လက္ရည္ ဘယ္ေလာက္ရွိလဲဆိုတာ မင္းကို ျပခ်င္လို႕ပါ ..."
ေျပာလည္းေျပာ ေဘာင္းဘီကို ဇစ္ခြၽတ္ျပီး ရွဴရွဴးေပါက္ေနေလသည္ ။ သီေတာ့ မၾကည့္ရဲပါဘူး ။ မ်က္ႏွာကို လက္၀ါးနဲ႕ အုပ္ထားလိုက္တယ္ ။
ျပီးမွ လက္ေခ်ာင္းေလးေတြ ၾကားက ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္တာေပါ့ ။ ခိခိ ။
သာယာလုိက္တာ ဆိုတာ ။ 😊
*****************************************
" ညီ ... သည္မွာ ညီ့အတြက္ အစ္ကို မုန္႕၀ယ္လာတယ္ ..."
အမွန္ေတာ့ မင္းျမတ္ ေပါင္မုန္႕ထဲတြင္ လက္စြပ္ထည့္ထားျပီး ရိုမန္တစ္ ဆန္ဆန္ေလး ေပးလိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္ ။
ခုနက ေအာ္ငိုထားေသာ အရွိန္ႏွင့္ ဗိုက္ဆာေနေသာ ေနမင္းထိုက္ကေတာ့ ေပါင္မုန္႕ကို အေလာတၾကီး တစ္လုံးလုံး ကုန္ေအာင္ စားပစ္လိုက္သည္ ။
မင္းျမတ္ ေျပာေသာ စကားပင္ မဆုံးလိုက္ ။
" အဲ့ထဲမွာ ဘာပါလဲဆိုတာ ညီ သိခ်င္ရင္ ေပါင္မုန္႕ကို ႏွစ္ျခမ္းခြဲၾကည့္လိုက္ ..."
" ခြဲၾကည့္စရာ မလိုေတာ့ဘူးေလ ... ပဲယိုပါတာ ... သိသားပဲ ... စားလို႕ေတာင္ ကုန္ျပီ ဟာကို ..."
" ဟင္ ... ဘယ္လို ... ကုန္ျပီ ... ဟုတ္လား ... ေသျပီဆရာ ..."
" ဘာ ... ဘာျဖစ္လို႕လဲ ... ဟင္ ..."
" အဲ့ထဲမွာ အစ္ကို လက္စြပ္ထည့္ထားတယ္ ... ညီ့ကို သည္ေန႕ ခ်စ္ခြင့္ပန္မလို႕ ..."
" ဘယ္လို ...!!!!!! "
ေနမင္းထုိက္ေအာ္သံက အက်ယ္ၾကီး ထြက္လာသည္ ။
မင္းျမတ္လည္း ေျခမကိုင္မိ လက္မကိုင္မိ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိ ျဖစ္သြားမိသည္ ။
" လာ ... ညီ ... ခုနက ေဆးခန္းကို ျပန္ေျပးၾကမယ္ ..."
ဆရာ၀န္က မ်က္ခုံးခပ္လွုပ္လွုပ္ ျဖစ္ေနျပီျဖစ္သည္ ။
ခုနက လာေသာ ႏွစ္ေကာင္ ။
အခုလည္း ထပ္လာၾကျပန္ျပီ ။
သည္တစ္ခါေတာ့ သူတို႕ ေအာ္သံေၾကာင့္ ေဆးခန္းတစ္ခုလုံး ျပိဳေတာ့မည္လား မသိ ။
ဆရာ၀န္ လုပ္သူက အတင္းျပန္ႏွင္ထုတ္သည္ ။
" ကြၽန္ေတာ္ ေဆးခန္းပိတ္ျပီ ... ေဆးခန္းပိတ္ျပီဗ် ..."
" ဟင့္အင္း ... မရဘူး ဆရာ ... အခုဟာက အေရးေပၚအေျခအေနပါ ... အေရးေပၚ ... ဆရာ ..."
" ဟင္ ... ဘာျဖစ္လာျပန္လို႕လဲဟင္ ..."
" ဆရာ ... သူ လက္စြပ္မ်ဳိခ်လိုက္တယ္ဆရာ ... အဲ့ဒါ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲဆရာ ..."
အေရးထဲတြင္ ေနမင္းထုိက္က ေအာ္ၾကီးဟစ္က်ယ္ ေအာ္လိုက္ေသးသည္ ။
" အမေလး ... ဆရာ၀န္က အေနာ့္ဗိုက္ကို ခြဲျပီး လက္စြပ္ ထုတ္ယူေတာ့မယ္ထင္တယ္ ... ေသပါျပီဗ်ာ ..."
" ဟာ ... ေနပါဦးဗ်ာ ... ကြၽန္ေတာ္ ဘာမွ မလုပ္ရေသးပါဘူး ... မသိရင္ ကြၽန္ေတာ္ကပဲ လက္စြပ္ကို ဓါးျမ တိုက္ေနသလိုနဲ႕ ..."
" ဆရာ ... တကယ္လို႕ မရရင္ သူ႕ဖင္ထဲကို ညွပ္ရွည္ရွည္ထည့္ျပီး ဆြဲထုတ္ပစ္လိုက္ရင္ေကာဟင္ ..."
ကိုမင္းျမတ္ ေျပာေသာ စကားေၾကာင့္ ေနမင္းထိုက္ စအိုပင္ တြန္႕သြားရသည္ ။ ဘုရားဘုရား ။
ဖင္ထဲထည့္မည့္ ညွပ္က မေတာ္လို႕ အၾကီးၾကီး ျဖစ္ေနမွျဖင့္ ။ ၾကက္သီးပင္ ထမိသြားရသည္ ။
" ကဲ ... ေနစမ္းပါဦး ... ခင္ဗ်ားတို႕ ေျပာတဲ့အတိုင္း ကုရမွာလား ... ကြၽန္ေတာ့္ဘာသာ ကုရမွာလားဟင္ ..."
" ဟဲဟဲ ... ဆရာကလည္း ... စိတ္ၾကီးပဲ ... အဲ့ဒါေၾကာင့္ ဆရာတို႕ေတြ ဂ်ာနယ္ထဲ ခဏခဏ ေရာက္တာ ... ဟိဟိ ..."
" ေဟ့လူေတြ ... အဲ့အေၾကာင္းေတြ မပါေၾကးေနာ္ ... ဂ်ာနယ္က ဟာေတြ ရူးေနလို႕ ေလွ်ာက္ေရးေနၾကတာ ... ေရာ့ေရာ့ ... သည္မွာ ေဆးေပးလိုက္မယ္ ... အဲ့ဒါသာေသာက္ ... က်သြားလိမ့္မယ္ ..."
" ဘာေဆးလဲဟင္ ... ဆရာ ... ကြၽန္ေတာ္က ပင္နီဆလင္နဲ႕ မတည့္ဘူးဆရာ ..."
" မတည့္စရာ ဘာအေၾကာင္းမွ မရွိဘူး ... အဲ့ဒါ ၀မ္းႏွုတ္ေဆး ... သူ႕ဘာသာသူ ဖင္ထဲက ျပန္ထြက္လာလိမ့္မယ္ ..."
ေနမင္းထိုက္ မ်က္ႏွာငယ္ေလးႏွင့္ ၀မ္းႏွုတ္ေဆးကို ၾကည့္ေနမိလိုက္သည္ ။ ေတာ္ေသးပါရဲ႕ ။
ဖင္ထဲကို ႏွုိက္ျပီး မထုတ္လို႕ ။
ဖင္ႏွုိက္ျပီး မစမ္းေသာ ဆရာ၀န္ကိုလည္း တိတ္တိတ္ေလး ေက်းဇူးတင္မိရျပန္ပါသည္ ။
*******************************************
" ဟဲ့ေကာင္မေတြ ... ဘိုလိုသေဘာရလဲဟင္ ..."
" ဟဲ့ ... နင္ၾကိဳက္တာပဲ မဟုတ္လား ... ဒူးသာဒူးေပါ့ ... ငါတို႕ပါ လိုက္ခဲ့မွာေပါ့ ..."
မိသန္႕က သူ႕မ်က္ႏွာ အဆီတ၀င္း၀င္းၾကီးကို အဆီစုပ္ စကၠဴေတြႏွင့္ သုတ္ရင္း ေျမွာက္ေပးေနသည္ ။
သူ႕မွာလည္း သုတ္သာ သုတ္ေနရသည္ ။
သူ႕မ်က္ႏွာက ဘယ္အခ်ိန္ၾကည့္ၾကည့္ အဆီတ၀င္း၀င္း ျဖစ္ေနသည္ ။
" နင္ဟာေလ ... လူကသာ ေျခာက္တာ ... မ်က္ႏွာကေတာ့ အခ်ိန္ျပည့္ကို အဆီတစိုစိုနဲ႕ ..."
" ဟဲ့ ... ေက်နပ္တယ္ ... နင့္လိုမ်ဳိး မ်က္ႏွာပါ မက်န္ ေနရာမလပ္ ေျခာက္ေနတာ မဟုတ္ရင္ ျပီးတာပဲ ..."
အေရးထဲ မိသန္႕ႏွင့္ မိျမတ္တို႕ႏွစ္ေယာက္က ရန္ျဖစ္ေနၾကေသးသည္ ။
သီကပင္ ၾကားထဲက ၀င္ျပီး ဖ်န္ေျဖေပးလိုက္ရသည္ ။ ဒါေတာင္ ကမ ႏွစ္ေကာင္က ကိုက္ခ်င္ေနၾကတုန္း ။
" ဟဲ့ ... သီ ... ဒါနဲ႕ ... သူ႕နာမည္က ဘယ္သူတဲ့လဲ ..."
ျပည့္ဦးတဲ့ ... နာမည္ေလးကလည္း မိုက္တယ္ေနာ္ ... လူတင္မကဘူး ... နာမည္ေကာ ဟိုဟာေကာ ငါက ဖြာတာ ...
" ဟဲ့ ... ဟိုဟာ ဆိုတာ ... ဘာလဲ ... ေျပာျပပါဦးဟဲ့ ... ငါတို႕ကိုလည္း မွ်ေ၀သုံးစြဲခိုင္းပါဦး ..."
" ဟဲ့ ... စဥ္းစားေလ ... နင္တို႕ေတြဆိုတာလည္းေနာ္ ... လင္ၾကီးငုတ္တုတ္နဲ႕ ဖင္ၾကီးတဘုတ္ဘုတ္ျဖစ္ေအာင္ ခံခ်င္ၾကေသးတယ္ ..."
" ဟယ္ ... ၀ုန္းခ်က္ ... ကမ ... မိသီ ... ဒါနဲ႕ နင္ သြားလို႕ ျဖစ္ပါ့မလား ..."
" ဟဲ့ ... နင္တို႕ပါတာပဲ ... ဘာျဖစ္လို႕လဲ ..."
" နင့္အက်ၤ ီက အစိမ္းေရာင္ေလ ... ေတာ္ၾကာ နင့္ကို ဘိလိယက္ခုံနဲ႕ မွားျပီး က်ဴတံနဲ႕ ၀ိုင္းထိုးေနၾကဦးမယ္ ..."
" ဟဲ့ ... က်ဴတံေလာက္ေတာ့ ငါက မျဖဳံတာ ... ငါလာရင္ က်ဴတံဆိုဒ္ၾကီး ၀ယ္ထားလိုက္လို႕ ေျပာလိုက္စမ္းပါေအ ..."
ေျပာျပီး တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ ခြီကာ ရယ္ၾက ေမာၾက ေပ်ာ္ရႊင္ၾကႏွင့္ သီတို႕ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသား ဘ၀ေလးသည္ ေပ်ာ္စရာ အတိ ျဖစ္ေနေလသည္ ။
( အဲ ... မွားလို႕ ... တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသူ ဘ၀ဟု ေျပာင္းလဲ ဖတ္ရွု ၾကပါကုန္ ... ဟိဟိ )
******************************************
" ကဲ ... ျမတ္သီဟ ... မင္း တစ္ခ်က္ေလာက္ ရႊတ္လိုက္ေလ ... ေရာ့ ..."
ျပည့္ဦးက သီ့ကို က်ဴတံလာေပးသည္ ။
သီ ဘယ္လိုထိုးရမည္ပင္ မသိ ။
ထို႕ေၾကာင့္ က်ဴတံကို အထပ္ထပ္ အခါခါသာ ပြတ္ဆြဲေနမိေလသည္ ။ ဒါကို မိျမတ္က သီ့ေဘးနားကပ္ကာ လာသတိေပးလိုက္ေသးသည္ ။
" ကမ ... အဲ့ဒါ နင့္လင္ ေလာ္ကီး မဟုတ္ဘူးေနာ္ ... ထိုးစရာ ရွိတာထိုး ... ငါ ေဘးက ၾကည့္ရတာ နင္ က်ဴတံကိုင္ေနတာကို ၾကက္သီးေတြ ထလာျပီ ..."
" ေအးပါ သားၾကီးရာ ... ငါက ဘယ္အလုံးကို ရႊတ္ရင္ ေကာင္းမလဲ စဥ္းစားေနတာ ..."
ေျပာေျပာဆိုဆိုႏွင့္ ထိုးမိထိုးရာ ထိုးပစ္လိုက္သည္ ။ ၾကက္ကန္း ဆန္အိုး တိုးျပီး ၀င္ျဖစ္ေအာင္ ၀င္သြားေသးသည္ ။ ျပည့္ဦးက လက္ခုပ္တီးသည္ ။
" ဟာ ... သားၾကီး ... မင္းက ေတာ္လိုက္တာကြာ ..."
ေျပာရင္း ဆိုရင္း ျပည့္ဦးက သီ့ ပုခုံးကို ဖက္လိုက္သည္ ။ သီ ရင္ေတြ တလွပ္လွပ္ ခုန္သြားေလသည္ ။
ရင္ဘတ္ထဲတြင္ ငါးေျပမ တစ္ေကာင္ စပ္စလူးထကာ တဖ်က္ဖ်က္ ခုန္ေနသလိုမ်ဳိး ရင္ခုန္သံေတြ စည္းခ်က္မညီ ျဖစ္ကုန္ေတာ့သည္ ။
" ေကာင္မ ... ဟိုက နင့္ကို ရိုးရိုးသားသား ဖက္တာေနာ္ ... သာယာကုန္းေတြ ေရာက္မေနနဲ႕ ..."
မိသန္႕က သီ့အတြက္ စဥ္းစားျပီး သတိေပးရွာပါသည္ ။
သို႕ေသာ္ သီမရေတာ့ ။
ျပည့္ဦးကို သီ ခ်စ္ေနမိျပီ ထင္သည္ ။
ျပည့္ဦးကိုမွ မရလွ်င္ သီ ကိုယ့္ကိုယ္ကို လွေအာင္ မိတ္ကပ္ေတြ ျပင္ျပီး သတ္ေသပစ္လိုက္မည္ဟုပင္ စဥ္းစားမိရသည္ ။
ဟုတ္တယ္ေလ ... ။
ရုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ၾကီးေတာ့ မေသခ်င္ေပါင္ ။
သူ႕မွ မရလွ်င္ေတာ့ ေလာကၾကီးတြင္ပင္ မေနခ်င္ေတာ့ပါဘူးဟု သီ ေတြးလိုက္မိသည္ ။
ျပည့္ဦးက သီ့ပုခုံးကို ခဏခဏ လာလာ ဖက္ေလသည္ ။ ထိုသို႕ တစ္ခါတစ္ခါ ဖက္တိုင္းလည္း သီ့ရင္ေတြ တစ္ခါတစ္ခါ လွုပ္ရွားသြားရသည္ ။
အမွန္အတိုင္း ၀န္ခံရလွ်င္ ထိုေန႕က သီတစ္ေယာက္ ပီတိေတြ ျဖာျပီး အီအီးေတြ ပါခဲ့ရေလသည္ ။
***********
ဆက္ရန္႐ွိေသးသည္။
Written by Dr.Min Khant (မင္းခန္႔ႏိုင္)
#BurmaLGBT
KAMU SEDANG MEMBACA
ဟာသ အိမ္ကေလး ...
Fiksi Remajaေဂးၿဖိဳနည္းဝတၳဳကိုေရးသားခဲ့တဲ့ ေဒါက္တာမင္းခန္႔ (မင္းခန္႔ႏိုင္) ရဲ႕ နာမည္ႀကီးဝတၳဳတစ္ခုပါ ... ။ MLGBTS website ကို အသံုးျပဳဖူးသူမ်ားကေတာ့ ဖတ္ဖူးၿပီးသားျဖစ္မယ္ထင္ပါတယ္ ... ။ မဖတ္ရေသးေသာသူမ်ားအတြက္ တင္ဆက္ေပးလိုက္ပါတယ္ ။ ေဂးၿ...
