กึก
กึก
กึก
“เด็กๆเล่นอะไรกันลูก”
“เปล่าครับ”
แทฮยองที่กำลังใช้ขาเตะเท้าจีมินที่กำลังเตะตัวเองอย่างไม่มีใครยอมใครเอ่ยขึ้นพร้อมกับปรายตามองเพื่อนรักที่ตอนนี้นั่งไม่ติดเก้าอี้เสียแล้ว
“น้องจีมินคะ ไปรอข้างเวทีเลยค่ะ”
“ครับ”
คนตัวเล็กที่กำลังชำเลืองตามองคนรักที่นั่งอยู่อีกโต๊ะไม่ไกลกันนักหันไปตอบสตาฟพร้อมกับลุกขึ้นยืนเพื่อเตรียมทำหน้าที่พิธีกรพิเศษของงานประมูลเพชรในปีนี้
“สู้ๆนะหมวย”
ปากอิ่มฉีกยิ้มให้เพื่อนพร้อมกับยกมือขึ้นโบกลาแทฮยองกับพ่อแม่ของตนที่นั่งอยู่ แทฮยองถอนหายใจเมื่อมองตามแผ่นหลังเล็กด้วยความหนักใจ จีมินจะไม่ทำอะไรที่มันประเจิดประเจ้อกับจองกุกกลางเวทีใช่มั้ย ? เพื่อนเขายิ่งเก็บอาการไม่อยู่เวลาใกล้หมอนั่นด้วยสิ
เจ้าของร่างสีน้ำผึ้งจ้องเวทีตรงหน้าที่พิธีกรร่ายขอบคุณแขกกระเป๋าหนักในงานมาราว10นาทีได้แล้ว ร่างบางกลอกตามองเพดานอย่างเบื่อหน่ายก่อนจะยกมือขึ้นมาตบตามมารยาทเมื่อนักธุรกิจใจบุญจอมปลอมอย่างจอนจองกุกเดินขึ้นไปเวทีเพื่อร่ายคำขอบคุณกับเงินก้อนใหญ่ที่ร่างสูงใช้ประมูลเพชร
“ปีนี้เป็นอีกปีนะครับที่คุณจองกุกร่วมงานประมูลเพชรกับเรา ดูคุณจะชื่นชอบเครื่องประดับเป็นพิเศษนะครับ”
ร่างบางที่กำลังทำหน้าที่เป็นพิธีกรพิเศษของงานอ่านสคริปในมือก่อนจะคว่ำมันลงเมื่อตอนนี้มันไม่จำเป็นแล้ว
คิ้วหนาเลิกขึ้นเมื่อได้ยินคำถามของพิธีกรที่เขานอนกอดอยู่ทุกคืนก่อนจะรับไมค์มาจากจีมินเพื่อตอบ ตาคมมองเรียวนิ้วที่ส่งไมค์มาให้เขาพร้อมกับกุมมือของจีมินไว้
YOU ARE READING
[SS2]PLAY MY BODY [KOOKMIN FT. JINV]
Fanfictionถ้าคบกันมันยุ่งยาก งั้นก็แค่เอากันแล้วต่างคนต่างอยู่ดิ