Battle [ Completed ]

Battle 17

Zawgyi

ကိုယ့္ရဲ႕ တစ္ခဏတာ ႐ူးမိုက္မႈ တစ္ခုဟာ
သူ႔အတြက္ေတာ့ တစ္ဘ၀လံုးစာ ေၾကကြဲ စရာ ျဖစ္ခဲ့ သည္...။

ထို အျပစ္အတြက္ သူ ေက်ေအးေအာင္
ဘယ္လို အယူခံ တင္သြင္းမႈ မ်ိဳးကမွ
အက်ံဳးမ၀င္ ေၾကာင္းသိေပမယ့္
သူ႔ေ႐ွ႕ေမွာက္မွာ အႀကိမ္ႀကိမ္အခါခါ ဒူးေထာက္ခဲ့သည္...။
သို႔ေပမယ့္ ခြင့္လႊတ္ေပးရန္ေတာ့
ကြၽန္ေတာ္ မေတာင္းဆို၀ံ့...။

/ Hyung ေလ..Chan ကို အရမ္းေက်းဇူးတင္သိလား...
အခ်စ္ဆိုတဲ့ အရာဟာ..ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ေပ်ာ္ဖို႔ေကာင္းလဲ ဆိုတာ သိခြင့္ေပးခဲ့လို႔..
ပါရမီ ျဖည့္ေပးခဲ့လို႔...
အာ..ရင္ထဲမွာေျပာခ်င္တာေတြ မ်ားေပမယ့္ တစ္ကယ့္တကယ္ ေျပာဖို႔လုပ္ေတာ့ ထြက္မလာဘူး..Chan ရယ္.../

ပံုမွန္အခ်ိန္ေတြဆို..
သူ႔အေပၚ ျဖစ္တည္တဲ့ ခံစားခ်က္ေတြကို
diary သေဘာမ်ိဳးေလး စာအုပ္ထဲ ခ်ေရးရတာဟာ..ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ ဒီ ကမၻာေပၚမွာ ေပ်ာ္စရာ အေကာင္းဆံုးအလုပ္တစ္ခု...။

သို႔ေပမယ့္..အခုေတာ့...ေတာင္းပန္ပါတယ္ ဆိုတဲ့ စကားလံုးေတြ သာ အထပ္ထပ္ အခါခါ ပါ၀င္ေနတဲ့ စာတစ္ေစာင္ ကို
ေရးေနရတာ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ ဘယ္လိုမွ အဆင္မေျပ...။

နာက်င္ျခင္း..။
မြန္းၾကပ္ျခင္း ေတြကိုသာ အေဖာ္ျပဳေနရသည္...။

အမွန္ေတာ့ ကိုယ့္ျပဳသည့္ ကံ ကိုယ္ထံ ျပန္လာ သည္ဆိုတဲ့ အတိုင္း
သူ႔မိသားစု၀င္ေတြ ကို ေသဆံုးေစႁပီး
သူ႔ကို စိတ္ဆင္းရဲ ေအာင္ လုပ္ခဲ့တဲ့အတြက္
အခု ကြၽန္ေတာ္လဲ ထပ္တူ ခံစားရတာ မဟုတ္ပါလား...။

/ hyung...မ႐ွိတဲ့ ေနာက္ ေပ်ာ္ရႊင္စြာေနရစ္ပါ.../

အဆံုးသတ္ စကားလံုးကို ေရးၿပီးေနာက္
ရင္ထဲက ဆို႔နင့္ျခင္း ေတြက
တစ္ဟုန္ထိုး တိုးတက္လာခဲ့သည္...။

မ်က္ရည္ က်ခြင့္ေတာင္ မ႐ွိတဲ့ လူတစ္ေယာက္ဆိုေပမယ့္လဲ
ဦးေႏွာက္မွတ္ဥာဏ္ထဲမွာ..
ဟိုးအစ..သူႏုဲ႔ ေတြ႕ဆံုခဲ့သည့္ ေန႔ရက္ကစတင္ၿပီး..
မေန႔က ကြၽန္ေတာ့္ လုပ္ရပ္မ်ားကို သူသိသြားခဲ့သည္အထိ...ေန႔ရက္မ်ားမွာ..သက္၀င္လႈပ္႐ွားခဲ့သည့္
သူနဲ႔ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ ပံုရိပ္ကိုယ္စီက
အစီအရီ ၀င္ေရာက္ေနေတာ့..
မ်က္ရည္ စက္ေတြကို အေဖာ္ျပဳလိုက္တာကလြဲရင္ ကြၽန္ေတာ္ လုပ္ႏိုင္တာ...ဘာဆိုဘာမွ႐ွိမေန...။