Battle [ Completed ]

Battle 11

Zawgyi

/ ဒိုင္း..ဒိုင္း.../

အ၀ိုင္းငယ္၏ အလယ္တည့္တည့္ အစက္ကေလးဆီ တည့္တည့္မတ္မတ္ ေရာက္႐ွိသြားေသာ
က်ည္ဆံေတြေၾကာင့္ သေဘာက်စြာ
ျပံဳးလိုက္မိသည္...။

"Bae လက္ရည္ေတြက.. ခုထိ မက်ေသးဘူးေနာ္.."

ေသနတ္ ထဲ
က်ည္ဆန္ကုန္သြားေသာေၾကာင့္
ျပန္ျဖည့္ရန္ ျပင္ေနတုန္း
လက္ခုပ္သံ ခပ္တိုးတိုးနဲ႔အတူ နံေဘးနားေရာက္ခ်လာေသာ...ထိုလူ...။

"ဒီလက္သြယ္သြယ္လွလွေလးေတြက..
ေသနတ္ကို ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္
ကိုင္ႏိုင္မယ္လို႔
ကိုယ္..မထင္ခဲ့တာ အမွန္ပဲ.."

"ကြၽန္ေတာ္လဲ..ေသနတ္ကိုင္ဖိူ႔
ဘယ္တုန္းကမွ စိတ္ကူးမ႐ွိခဲ့ပါဘူး..
ဒါေပမယ့္..တစ္စံုတစ္ေယာက္ေၾကာင့္
မကိုင္ခ်င္ပဲ..ကိုင္ခဲ့ရတယ္ေလ.."

"ဟားဟား...တစ္စံုတစ္ေယာက္လို႔
ေစာင္းေျပာမေနပါနဲ႔ Baeရာ..
ကိုယ္ လို႔သာ..တည့္တည့္ေျပာလိုက္စမ္းပါ.."

အစကေတာ့ က်ည္တစ္ကတ္ေလာက္ထပ္ျဖည့္ၿပီး
ေသနတ္ထပ္ပစ္ဖို႔ စိတ္ကူးထားေပမယ့္..။

အတိတ္၏ ျဖစ္ရပ္မ်ားက
ေခါင္းထဲကို အစီအရီ ျပန္လည္ေရာက္႐ွိလာခဲ့တဲ့ ..တစ္ခဏမွာေတာ့
လက္ထဲက ေသနတ္ကို ေနရာမွာ ျပန္ထားလိုက္ၿပီး..
အနားယူဖို႔ လုပ္ေပးထားတဲ့
ထိုင္ခံုငယ္မွာသာ ထိုင္ခ်ပစ္လိုက္သည္..။

ဟိုလူကေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ ေလ့က်င့္ခဲ့သည့္
ေသနတ္ငယ္ႏွင့္ပင္..
ကြၽန္ေတာ္ပစ္ခဲ့သည့္ ေနရာ မွာ..
အပစ္ေလ့က်င့္ေနသည္...။

အမွန္ဆို..ကြၽန္ေတာ္ ဒီေန႔..
ဒီေနရာကို လာခဲ့ တာ..ေနာက္ဆံုးဆိုေသာ
ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြကို အေဖာ္ျပဳၿပီး
ေရာက္လာခဲ့ျခင္းေလ...။

သို႔ေပမယ့္ ..ထြက္သြားခြင့္ေပးပါလို႔
ေတာင္းဆိုဖို႔အတြက္ေတာ့
အခုခ်ိန္ထိ တံု႔ဆိုင္းေနမိဆဲ..။

/ ေၾကာက္တယ္..ထြက္သြားခြင့္ေတာင္းဆို မိျခင္းရဲ႕ ေနာက္ကြယ္မွာ..
ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ Chan ထိခိုက္မွာကို.../

အ၀ိုင္းငယ္ရဲ႕ အလယ္တည့္တည့္အစက္ကေလးေတြဆီ
ပစ္လႊတ္ေနတဲ့ေသနတ္သံ တဒိုင္းဒိုင္းနဲ႔အတူ
ကြၽန္ေတာ့္ရင္ထဲက
စိုးရိမ္မႈဒီေရလိႈင္းေတြကလဲ
တလိပ္လိပ္ ဆို႔တက္လာေနသည္...။