"Peki" dedim "konuşalım!". Arkasındaki masanın sandalyesine oturarak bana döndü.
Bende yatağının üstüne kuruldum.
"En başta yaptığın boklukları düzelt o fotoğrafı bi şekilde kaldır tabi bu saatten sonra ne değişecekse?! Bide Kapışma falan artık yok! Ve bundan sonra birbirimizi tanımıyoruz?"
dedim bir hışımla ve bunları söylerken sinirlerim %10 sa şimdi %70 diler.
"Fotoğrafı kaldırmaya çalışırım ama dediğin gibi gören gördü? Ve kapışma devam etmek gibi istekte bulunduğumu zaten hatırlamıyorum. Birbirimizi tanımıyormuş gibi mi? Birbirimizi zaten tanımıyoruz ki?"
Demişti haklıydı da birbirimizi tanımıyorduk..
Ne diyeceğimi bilemeyerekten "Haklısın." dedim.
"Zaten birbirimizi tanımıyoruz?"
"Şu anda neden burdayım ki ben?" deyip hızlıca ayağa kalkıp kapıya kadar yürüdüm. Yani yürüyebildim bileğimden biri beni tutana kadar.
Arkama döndüm "Ne yapıyorsun?"
"Konuşacaktık?"
"Daha ne diyeceksin Jungkook?"
"Özür dilerim.."
Beklemiyordum.. Cidden..
Gözlerine bakmaya devam ettim.. Ne diyebilirdim ki..
Bende mi diyecektim ya da sorun değil mi?
Gözlerine biraz daha baktım ve elinden kurtulmayı başararak dış kapıya kadar gittim..
Ve "Bende özür dilerim Jungkook"
"En çok da bir tanışma şansımızın bile olamadığı için.."
♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡
Olaylar olaylar..
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
