Bir süredir arkadaş olarak takılıyorduk.
Aslında çok saçmaydı çünkü aşık olmuştum.
Şakalaşıyorduk, yemek yiyor, dolaşıyorduk.
Şimdi ise ikimizde sessiz bir şekilde yürüyorduk.
Saat 23:45 idi ve hava soğuktu ama buna rağmen bir buçuk saattir yürüyorduk bir sorunu var gibi görünüyordu, düşünceliydi.
Bu kadar sessizlikden sıkıldım.
"Jungkook bir sorun mu var?"dedim
ama duymadı. "Hey!" diyerek sarstım.
Kafasını kaldırıp boş gözlerle bana baktı ve "Bişey mi söyledin dalmışım." dedi.
"Bir sorun mu var?" "Hayır sorun yok dediğim gibi dalmışım."
"Peki öyle olsun. Artık gidelim mi?"
"Tamam bırakıyım seni."
Yürüyerek arabasına gittik arabaya girince vücudumun soğukluğu ile arabanın sıcaklığı birleşince titremiştim.
O da bindi ve evime doğru sürmeye başladı.
Aradan 15 dakika kadar geçince eve geldiğimizi fark edip doğruldum.
"Teşekkürler"
"Önemli değil. Görüşürüz"
Arabadan çıkıp eve doğru gittim kapıyı açtım ve içeri girdim.
•
Okula geldiğimde etrafa baktım daha gelmemişti sırama geçip yapmadığım ödevimi yapmaya başladım dersin başlamasına 5 dakka kala geldi arkadaşlarıyla selamlaşıp bir şeylere gülerken yerine oturdu.
Dünki gibi olur sanmıştım ama değildi.
Birden sınıftan birisi sınıfın kapısına gelip ders boşmuş deyince herkes çığlık atmaya başladı ona tekrar dönünce gözlerini bi an bana çevirip geri çekti.
Cidden tuhafdı. Yanındaki kız kulağına yaklaştı sonra dudaklarını kulağına değdirerek bir şey söyledi.
Arizona kertenkelesi. Salak. Mal. Aptal. Gerizekâlı.
O da hiç durur mu gülümsedi.
Sinirlenmeye başlıyorum ama..
Sonra kız yanından kalkıp görüşürüz deyip sıftan çıktı.
Yavşak.
Sinirle önüme dönüp kapüşonlu mu kafama geçirip sıraya yattım.
Yavaş yavaş dalmaya başlamıştım ki birisi sırtıma dokundu sinirle kafamı kaldırıp dokunan kişiye baktım okulun en yavşak çocuğu karşımda duruyordu "Ne var?" Bu sırada Jungkook'un bize baktığını fark edip geri döndüm "Acaba yarın bir şeyler yemeye dışarı mı çıksak diyecektim."
"Ha.." ya da neden gitmiyorum ki "Tamam"
