DOLUNAY 1- Mavi Kurt

1 : TaŞıNmAk

Şarkı önerisi: Imagine Dragons - Radioactive

İlk Bölümler biraz kısa ama kısa aralıklarla zaten bölüm yayınlıyorum, bir kaç bölüm sonra uzatıcam, bu arada başları biraz sıkıcı olsa da devamı müthiş. Aksiyon dolu falan filan. Umarım beğenirsiniz , iyi okumalar 🖤

        〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️

Laura Nikolov

Akşamdı ve yazın sonları olduğu için hava soğuktu, penceremin açık kalmış olabileceğini düşündüm ama üstümdeki ince pikeyi üzerimden kaldırıp perdeyi açarak baymaya üşenmiştim... ve bir hışımla attım pikeyi  üzerimden. Aşırı yorgun hissediyordum. Bedenim beynime ihanet edercesine kımıldanmak dahi istemiyordu.

Yavaşça ayağa kalkıp perdeyi araladım camıma yansıyan ay ışığı dikkatimi çekmişti bu arada da penceremin açık olmadığını fark edip "tuhaf" diye geçirdim içimden. Oysa sanki ılık bir rüzgar esiyormuş gibi hissetmiştim.

Tüm gece boyu uyuyamamıştım. Gece bir türlü geçmek bilmiyordu resmen kafayı yiyecektim.  Müzik dinlemek için kulaklığıma uzanıyım Dedim ama az daha yeri boyluyordum, nasıl bir şanslıysam artık kılpayı düşmekten kurtuldum.

Yazın sonları olduğundan okullar açılıcak düşüncesi istemsizce gerilmeme neden oldu. Bir sürü iş bir sürü ödev ve bir sürü sorumluluk. Bir türlü not vermeyen öğretmenler falan can sıkıcıydı.

Bir de okulda çok fazla sevmediğim insan vardı, Anna sürekli beni koruyup kollasa da bu bir yere kadardı. İlla ki bir gün o aptallardan biri elimde kalıcaktı ama şimdi değil.

Şu an sırası değil Laura zamanı gelicek

Onları düşünmek bile sinirimi bozarken okulun açılmasına nasıl üzülmeyeyim? Çok konuşan biri değildim ama işime gelince de susmazdım. Hatta annem bazen şikayet bile ediyor, beni kendime.

Uyku bir türlü bana uğramak bilmezken bir yandan da aralık perdeden ay'ı izliyordum. Dolunay yaklaşıyor olmalıydı çünkü ayın tam daire olmasına az bir şey kalmış gibi  duruyordu.

Kim bilir belki bir gün ben de en az ay kadar parlak ve güzel olurum ama kesinlikle sahte değil. Benim ışığım güneşten değil kendi parlaklığım olmalıydı. Yoksa ne anlamı var ki? Ay gibi güneşten çalamazdım ışığımı.

Beynim Bu tür saçma düşüncelerde dolanırken gözlerimde oluşan ağırlığa teslim oldum. Bedenim hafiflemişti ve uyku vaktinin artık geldiğini söylüyordu. Kulaklıklarımı çıkartıp yerine koyduktan sonra artık uykuya teslim olabilirdim ama biliyordum ki uyku beni sonsuza denk hapisinde tutamazdı...

〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️

Annem yanıma gelip dürttükten sonra anca anladım sabah olduğunu "Laura hadi bir tanem sabah oldu uyan" dedi.

Boğuk bir sesle homurdandım ve sırtımı döndüm. Kalkmak istemiyordum çünkü bu gün kursum vardı. Baktı benim kalkıcağım falan yok bu sefer gelip pikemi tamamen açtı. yaptığı şeyden hiç memnun olmamıştım bunu belli ederek ve somurtarak kalkıp banyoya girdim. Üzerimi açma hilesi üşümeme neden oluyordu. Bu da sinir olmama ve hop uykum kaçıyordu. Harika!