DOLUNAY 1- Mavi Kurt

2 : KaRaNlıK

Şarkı önerisi : LP Last On you

Sağa kaydırıp dinleyebilirsiniz (;

yeni bir bölümle daha karşınızdayım keyifli okumalarr...

〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️

Yol boyu daralmaktan ölüp ölüp dirilmiştim yemin ederim. bu neydi böyle bu kadar uzak, rahat bi on saat gittik. Arada mola verdik. Molalardan sonuncuda gördüğüm kafenin adı çok garibime gitmişti  -DoLuNaY- çünkü büyüklü küçüklü yazılmıştı. Kendime not bir ara buraya uğramalıyım. Çok hoş bir ışıklandırması vardı ve istemsizce insanın içeri giresi geliyordu ama arabadaydım. Sıkıntıyla bir nefes verdim.

İçimden, hala varmadık sonsuzluğa gidiyoruz herhalde bu Ne? Artık yeter ama! Diye saçma cümleler geçiriyordum.

Araba sabit hızla yavaş gidiyordu. aniden kapıyı açmamla annem firen yaptı.

"Kızım manyak mısın! Ne yapıyorsun!"

Anneme hiç aldırmadan kenara geçip midemi ve beni rahatsız eden her şeyi çıkardım. Yanlış anlamayın hırka, gereksiz toka falan yani. Sonra kustum. Ağzımda acı bir tat kalmıştı suyla ağzımı çalkalayıp duyduğum kurt ulumasıyla hemen arabaya doğru topukladım. burda kurtlar mı vardı? Bu bölgede kurtların yaşadığını bilmiyordum, söyleseler inanmazdım ama o ulumayı duyduğuma eminim. "burda kurt var mı?" Annem afallasa da "bu da nerden çıktı şimdi" anneme bakmayı bırakıp önüme döndüm ve "uluma duydum"

"Laura sen iyi değilsin, galipten ulumalar duydun heralde çünkü burda kurt falan yok!"
Gözlerimi devirip "ben ne duyduğumu bilmiyor muyum sanki. Bir uluma duydum ve gerçekti tamam mı!" Annem beni takmadan arabayı sürmeye devam etti.

Kafamı çantama dayadım ve gözlerimi kapayıp her zamanki gibi uykuya teslim oldum, ne de olsa uyku iyi bir polisti ve işini iyi yapıp uyku kaçaklarını yakalıyordu. Ve uyuya daldım...

                      〰️〰️〰️〰️〰️〰️〰️

Tanrım Sonunda varmıştık. ev bi tarafı ormana bakan üç katkı girişi verandalı Bahçeli ama eski bir evdi, parkeleri koyu renk tahta döşemelerle yapılmıştı ve aynı renk çitler verandayı sarmak için kullanılmıştı. içeri girdiğimizde ev birazcıcık tozlanmıştı. İlk ben girdim çünkü istediğim odayı ilk ben seçmeliydim anneme en güzel odayı kaptıramazdım heralde. Ne kadar ismesem de o kadar kötü değildi. Her güm baktığım her yerde babamı görmem ve üzülmektense. Ne demişti Anna "üzülmek insanı yenik düşürür"

Annem içeri girip evi incelememi beklemiş olucak ki Sonra içinde tuttuklarını dile getirdi,

"Burayı beğeneceksin bir tanem sen hiç merak etme" dediği an gözlerimi tekrar devirip,

"sanmıyorum" dedim, sonra evi gezdim girişin solu mutfak sağı salondu ama eşya yoktu. duvarları açık renk rafları  kahveye yakın bir renk olan mutfak çok hoştu ama dediğim gibi eskiydi. Salon ise krem rengi duvarlardan oluşuyordu camları normalden biraz daha alçaktı.

İkinci katta iki oda ve banyo vardı, ilk girdiğim odanın kendine ait banyosu vardı ve ben bunu görür görmez,

"Bu oda kesinlikle benim" anırmıştım resmen, o ses benden çıkmış olamazdı!

sonra odada küçük bir fransız balkon fark ettim çıkıp baktığımda tam balkona dayalı bir ağaç vardı.

Gövdesi  sanki kaydırak gibiydi, sıkılınca anneme çaktırmadan kaçmak için Harika bir şeydi ve tam da benlikti. Malum çok iyi bir tırmanıcıydım.