ANNE!

BÖLÜM 14- BİZ OLAMAYIZ!

MERHABALAR! YİNE ÇOK UZUN BİR ARANIN ARDINDAN YENİ BÖLÜMLE KARŞINIZDAYIM. HİKAYEME GÖSTERMİŞ OLDUĞUNUZ İLGİ KARŞISINDA AŞIRI MUTLU OLUYORUM. DAHA YOLUN BAŞINDA OLAN KÜÇÜK BİR AİLEYİZ, ANCAK YAVAŞ YAVAŞ BÜYÜYECEĞİMİZE İNANIYORUM. DESTEĞİNİZ İÇİN ÇOK TEŞEKKÜR EDERİM.

İYİ OKUMALAR 🦋❤️

          

Savaş'ın Bakış Açısı:

Öfkemden yerimde durmam mümkün değildi. Az once Almanya'ya gideceğini söyleyen kişi gerçekten Melisa mıydı? Yoksa bu lanet olası bir şaka mıydı? Peki ama neden? Gitmek istemesinin sebebi neydi? Ona bilmeden birşey mi yapmıştım da gitmek istiyordu? Aklımdaki tüm bu sorularla birlikte arabaya binip eve doğru sürmeye başladım. Zaten yeterince yoğun bir gün geçirmiş, üstüne bir de Melisa'ya ulaşamayınca deliye dönmüştüm. Lansmana sadece bir gün kalmışken bir de onun gitmek istediğini öğrenmem, stresime stress katmaktan başka bir halta yaramıyordu. Gitmek neydi ya? Biz onunla büyük bir yalanın içine girmişken, kızım onu öz annesinden bile çok seviyorken, üstelik tam da kendime yeni yeni itiraf etmeye başladığım duygularıma teslim olurken, onun bir anda gitmek istemesinin sebebi ne olabilirdi? Ailesinden birine bir şey mi olmuştu? Eğer babası rahatsızlanmış olsaydı bundan mutlaka benim de haberim olurdu. Düşünmekten kafayı yiyecektim...

Bütün bu sinirle son sürat gaza basarken, çoktan evimizin sokağına girdiğimi farkettim. Bu şekilde eve giremezdim. Yaren beni böylesine sinirli görürse kıyametleri koparır, ne olduğunu öğrenmeden peşimi bırakmazdı. İnanmıyor olabilirsiniz ama, bu çocuğu birşeylere ikna etmek, bir yetişkini ikna etmekten çok daha zordu. Bu yüzden sokağın girişinde durdum ve derin derin nefes alarak sakinleşmeye çalıştım. Aklımda sürekli bana gitmek istediğini söyleyişi dönüp duruyordu. İçimden bir ses onu aramamı söylüyordu, aramamı ve ona sebebini sormamı söylüyordu.

Biliyor musunuz, öyle de yapacaktım. Hayatta sormaya çekindiğimiz basit sorular ileride çok büyük pişmanlık uyandırabilirdi. Bir neden sormak ya da boşverin neden sormayı, bir 'seni seviyorum' demek bu kadar zor olmamalıydı. İçimizde duyguları açığa vurmak, merakımızı gidermek için ne düşündüğünü umursamak... Bunları boşverip içimdeki sesi dinleyecektim. Bunu neden yapıyorum biliyor musunuz?

Çünkü işin içinde aşk varsa, mantığımız ceketini ilikler ve sahneyi tamamen duygulara bırakır.

Elime aldığımı telefonuma bir sure baktıktan sonra derin bir nefes daha aldım ve Melisa'nın numarasını tuşladım. Kısa bir çalıştan sonra telefon açıldı. Çok fazla beklemeden lafa girmeye karar verdim.

"Sadece nedenini sormak için aradım. Neden gidiyorsun? Bilmeden, istemeden seni kıracak birşey mi yaptım? Ya da başka bir nedeni mi var?" Sorum karşısında bir sure sessiz kaldı. Ne diyeceğini kafasında tartıyor olmalıydı. Bunun için ona baskı uygulamadım ve düşüncelerinin kafasında şekillenmesine izin verdim."Ben..." dedi ve bir kez daha sessizliğe gömüldü. Birkaç saniyenin ardından tekrar konuştu.",,, ben sadece biraz dinlenmek istiyorum. Savaş, herşey çok hızlı gelişti. Bana sunduğun teklif, içine girdiğimiz bu koca yalan ve en önemlisi..." Sözleri yarım kalmıştı. Söyleyip söylememe konusunda kararsız görünüyordu. Fakat, ben onun aklından geçen ufak bir cümleyi bile duymak istiyordum. Daha sonra bunun benim canımı yakacağının bilincinde olmayarak...