Çok uzun zamandır yazmadığım, bir şekilde vakit ayırıp üstünde çalışmadığım hikayem var. 15 yaşında, ergenliğimin baharındayken, bir kişi tarafından bile okunmayacağını düşündüğüm bu hikayeye siz benden daha çok sahip çıktınız ve belki de birkaç yıldır yazmıyor olmama rağmen sabırla yeni bölüm gelmesini beklediniz. İlginiz ve desteğiniz için gerçekten ne kadarr teşekkür etsem az.
Bu hikayenin devamını yazar mıyım? Ya da bir final bölümü yazıp bir son getirir miyim? Bilmiyorum. Bu hikayede olmasa da çok yakında üstünde uzun zamandır çalıştığım bir hikayede yeniden birlikte buluşabilme ihtimalimiz yüksek. O zamana dek kendinize çok iyi bakın. Hoşçakalın. Evinizde kalın.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ANNE!
Teen FictionBir kadın, kendisinin olmayan bir çocuğu ancak bu kadar sevebilirdi. *** "Beni, bir daha hiç terk etmeyeceksin, değil mi? Söz ver bana, anne. Söz ver." dedin minik Yaren, annesi sandığı beni bulmanın verdiği özlem ve mutlulukla. Aklım bu sözü vermey...
