İÇİMDE

Düşüncesi yeter.

BÖLÜMÜ GEÇ YAYINLADIĞIM İÇİN ÇOK ÜZGÜNÜM.SADECE YORUM VE VOTE SAYISI BİR TÜRLÜ İSTEDİĞİM GİBİ OLMUYOR.ARTIŞ GÖSTERİRSENİZ ÇOK MEMNUN OLACAĞIM.

İYİ OKUMALAR:)

BÖLÜM 25

Dane’in gözünden;

Attığı tokat karşısında ona zarar vermeden oradan ayrılmam oldukça zordu.İsteyeceğim en son şey ona zarar vermekti.Beni iki anlamda zorluyordu.Hem sinirlerimi,hem hormonlarımı..

Ah,kızdığında üzerimde ne büyük bir cazibesi olduğunu bilse karşımda kaşlarını bile çatmazdı.Beni affedecek miydi? Diyorum ya sinirleri mi zorluyor.Bu dediklerimi hak etti.Bana bu kadar direnmesini anlamıyorum.O kadar katı olamazdı? Şuana kadar kimse tarafından reddedilmemiştim.Reddeden kişide gerçekten sevdiğim sevgilim olunca işler sarpa sardı.

Hiçbir zaman PlayBoy damgası yemek için bir o kızla bir bu kızla çıkmadım.Sadece kızlarla ihtiyacımı karşıladım.Ama bilmiyordum işte,Jane’de bir farklılık seziyorum.Kalbim neden onu seçti anlamıyorum.Daha önce hiç böyle hissetmedim.Daha önce hiç bu kadar birisini istemedim.Kimseyi incitmekten çekinmedim.İncittiğim de pişmanlık duymadım.

VE O TÜM BUNLARA RAĞMEN BENİ REDDEDİYOR.

Böyle olmayı ben istemedim.Daha normal olabilirdim,diğer çocuklar gibi.Çocukluk aşkım falan olabilirdi klasik.Ailemle,diğer aile büyüklerini ziyarete gidebilirdim.Eğer kardeşlerim olsaydı,Noel’i şöminenin karşısında bir çam ağacı süslerken onların  yardım etmesini isterdim.Evimiz önüne çıkıp dev bir kardan adam yapmayı da öyle.Ailemin olmasını isterdim her şeyden önce,gerçek bir ailemin

Beni bu hale getiren onlar.Anne ve babam..Sözde ailemin sözde ebeveynleri.Öfke problemi,aşık olamayıp sadece cinsel ihtiyaçlarını karşılama eylemi falan işte.

FlashBack-

Bir şeyin kırılma sesi ile korkuyla uyandım.Yine babam mı gelmişti? O halde annemi korumalıydım.Yorganı ayaklarımla itekleyerek üzerimden attım.Çıplak ayaklarımla zemin üzerinde dikeldim.Elime sert bir sopa geçirip merdivenleri inmeye başladım.Elimden geldiğince sessiz olmaya çalışıyordum.Nefes alışverişim öylesine düzensizdi ki,korkuyla nefesimi içimde tuttum.Merdivenin sonuna geldiğimde evin geniş giriş kapısındaki gölgeleri gördüm.Yerde ise kapının yanında ki sehpada ki vazo idi.

Gölgelere dikkatlice baktığımda annemi gördüm.Yanındaki de…babamdır değil mi? Annem yanında ki adama kollarını doladı ve adamın kolları annemin vücudunda gezinmeye başladı.Onların sesli nefes alış verişlerini dinlemek eziyet gibi geliyordu.Duvarda ki anahtara uzandım  ve ışığı açmaya uğraştım.O adam ya babam değilse?

Işığı açtığımda gördüğüm şey karşısında şok olmuştum.Babamın en yakın arkadaşı David ve annem.Nasıl olurdu?

‘’An-anne?’’ diye inilti çıktı ağzımdan.Annem şaşkınlık ile eliyle ağzını kapatmıştı.David,bir bana bir anneme bakıyordu. ‘’Sen..Tatlım dinle be-‘’ dediğinde elimde ki sert sopayı David’in kafasına fırlattım.Acıyla kafasını tuttu. ‘’Bunu nasıl yaptın!’’ diye bağırdım.Anneme yaklaştım. ‘’Babamı düşünmüyor musun ha!? Beni peki! Bu iğrenç şeyi yaparken neden benim burada olduğumu görmezden geldin!’’ dedim.Sanki annem babamı değil de beni aldatıyormuş gibi.Canım yanıyordu çok yanıyordu. ‘’Neden bunu yaptın? Hem de babamın en yakın-‘’ sustum.Sadece sustum. ‘’Neden benim bunu görmeme izin verdin? Neden!’’ diye bağırdım.Bu fazla bir yüktü.

***

‘’Tatlım,bu yanlış biliyorum.Bunu yapmak istemedim.Lütfen babana söyleme.Yoksa ailemiz dağılır..Hatta,baban beni öldürebilir bile.’’