Adını duymak böyle zor olmamalıydı

2.6K 66 31
                                    

BÖLÜM 1:

İçimde,hissedebiliyorum.Gün geçtikçe ona karşı büyüyen sevgimle beraber o da büyüyordu.Keşke zamanı durdurabilsem,zamanı geri alma gibi bir düşüncem yok.Yaşadığım hiç bir şey için pişman değilim,ama ne yapmam gerektiği hakkında bir fikrim yoktu.İçimde ki o ‘bebek’ . Eğer babası da yaşasaydı belki mükemmel bir aile bile olabilirdik.Her ne kadar 18’ime yeni basacak olsam da.Onu ne kadar da çok özlüyordum.Eskiler hala gözümün önünde.Ondan bana tek hatıra bu…sanırım.Hah su pınarlarım açıldı gene.Lakabım sulu göz olmasa iyidir.Günden güne büyüyen karnım herkesin dikkatini çekiyor sanırım.Kilo aldım diye bahane bulduğum için sık sık yiyorum gerçi bundan da şüphelenirler ‘neden bu kadar fazla yiyor’ diye.Her neyse mutfaktan biraz cips alayım.Merdivenden inerken anneciğim tiz sesiyle irkildim. ‘’Hey Jane,gene oburluğa devam mı ha?’’ . Gözlerim artık bu sözlere karşı istemsizce devriliyor.Buna eminim.’’Yemek benim hayatım anne.’’ diye geçiştirdim.’’Dane öldüğünden beri yemek senin hayatın.Lanet olsun.’’ Kan beynime sıçramıştı. ‘’Anne sakın bir daha ondan bahsetme!Sakın!’’ dönüp bana bir bakış attı.Umurumda mıydı? Tabii ki hayır. ‘’Hayatını mahvetti.Okulu bıraktın,kilo aldın ve daha bir sürü şey!’’ bir adım öne atarak ‘’Hiçbir önemi yok! Anlıyor musun? Yok! İyi ki tanımışım dediğim tek kişi o! ‘’ Arkamı dönüp dış kapıya yöneldim. ‘’Buraya gel Jane!Hemen.’’ Seni takan mı var , kapa çeneni! diye iç geçirdim.Adını duymak böyle zor olmamalıydı.Neden kendimi en yakın arabanın önüne atmıyorum ki? Dane gibi.O lanet arabanın altında kalır giderdim,ama karnımın içinde ki şu zımbırtı varken olmaz! Üzgünüm , o’nu hatırlayınca ona ‘bebek’ diyemiyorum.Hıçkıra hıçkıra ağlamak için uygun köşeciğime gitmeliyim.Aklıma anılar geliyor.Bir albümün sayfaları gibi.Tanrım! İçimde ki şu şey olduktan bir gün sonra! O gece yaşananların mutluluğu henüz tap tazeyken onun öldüğünü duymak,ne büyük bir acı olduğunu tarif etmek imkansız.3 yıl önce…Onu tanımıyordum bile! Ne kadar da çok şey yaşadık.Lanet olsun bir çoğunu hatırlayamıyorum bile.Onu özledim.Öleli 2 ay oldu.Onu çok özledim.

Merhaba :)) Yeni bir hikaye bu,ve bu hikayeyi bayağı bir istekli yazıyorum.Bu yüzden yorum ve beğenilerinizi eksik etmeyin lütfen. :) 

İÇİMDEHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin