İÇİMDE

Küçük bir oyun..

BÖLÜM 9

Dane’ye karşı sinirli değildim.Az öncekilere karşı hissizdim açıkcası.Bana böyle davranmasının sebebini bilmiyorum.Niye ben? Neden başka bir kız değil?  Merak ediyorum.

Sabah anne ve babam taburcu olacaktı ama onları okul çıkılına oyaladım.Çünkü sabah eve gitseler onlara yardım edemeyecektim.Hastaneden yeni çıkmış olacaklardı sonuçta.

Hastane okula uzaktı.Otobüs durağında beklemeye koyuldum.Önümden sevgiler el ele geçiyor.Hey dostum yapmayın şunu.Bugün iyi günümde değilim.

Otobüsü yaklaşık 30 dakika beklerken bir yandan Bela ile mesajlaşıyordum.Otobüsün gelmesiyle cam kenarına oturdum.Kulaklıklarımı takmak için zaten otobüsün gelmesini bekliyorum.Kafamı cama yaslayıp en favori şarkım Summer Love’ı açtım.Mesaj atmaya ara vermiştim gerçekten sadece düşünmek istiyordum.

Aynı şarkıyı yol boyu tekrar,tekrar dinledim.Sonunda durağı kaçırmadan inmiştim.3.kata çıkıp 320.odaya gittim.

‘’Hey ben geldim!’’ diyerek şen şakrak girdim içeriye.Pek neşeli olmasam da. Çoktan hazırlanmış beni bekliyorlardı. ‘’Ha siz hazırlandınız bide,hadi gidelim.’’ Dedim. ‘’Aslında biz gidecektik ama hastaneye boş yere gelme diye gitmedik cimcime.’’ Babam bana hep cimcime derdi,yada sinirli olmadığı zamanlarda. ‘’Hastane kokusu beni gerçekten fena yapıyor hadi bir an önce çıkalım şuradan.’’ Dedi. İkisinin ortasına geçip kollarına girdim.Hiç bir sorun yoktu normal yürüyorlardı ama şu ara anne,babasının küçük kızı moduna girmeye ihtiyacım vardı.

Arabamız burada değildi gene otobüs bekleyecektik.Bu sefer 10 dakika beklemeden gelmişti.Koltuklar iki kişilikti annem ve babam ikisi oturdular bende arkada ki cam kenarına oturdum.Kulaklığımı taktım ve I Knew You Were Trouble’yi açıp dinlemeye başladım.Şarkının ortasındayken telefon çalmaya başladı.Kayıtlı olmayan bir numara.Bakalım kim. ‘’Alo?’’ dedim. ‘’Jane…Ben Dane.’’ Bir anda öfkeyle donmuştum hafiften sesim yükselterek ‘’Numaramın sende ne işi var?!’’ Sesimi yükselttiğim için anne,babam arkasına dönmüştü.’Bir şey yok’ dercesine kafamı salladım. ‘’Bizimde kendimize göre taktiklerimiz var güzelim.’’ Ah hala güzelim diyor.Gerizekalı. ‘’Her neyse aramamın sebebi şey..Özür dilerim gerçekten.Bugün ve dün için.Dün çok sarhoştum özür dilerim.’’  ‘’Sarhoş olman bir bahane değil! Okulda ve arabada da aynısını yaptın.Her neyse konuşmak istemiyorum.’’ Deyip telefonu suratına kapattım.

Sinirden neredeyse ağlayacaktım,ama hayır.Burada olmaz.Dudağımı ısırıp kafamı yukarıya kaldırdım.Biraz olsa da ağlamamı engelliyordu.Yol hiç bitmese böyle müzik dinleyerek etrafı izlesem.Çok iyi olurdu..Zaten ben yolculuğa çıktığımızda anne,babamı hep otobüsle gitmeye ikna ederdim.Bilirsiniz işte.Düşünmek için ayrı bir fırsat gibidir uzun yolculuklar.

Hastane ve evin arası ne yazık ki fazla uzak değildi.Hemen eve yakın bir durakta inmiştik.Evin olduğu sokağa geldiğimizde Dane’nin arabasına yaslanmış halde durduğunu gördüm.Bana doğru geliyordu ki bekle der gibi kafamı salladım.Annemlerle eve girdim.

Bir markete uğramam lazım deyip evden çıktım.Nasıl olsa gayet sağlamlardı hastalarmış gibi evde yalnız bırakamam düşüncesine kapılmadım.Dane’ye yaklaşıp ‘’Ne işin var burada?’’ dedim.Sesimi yükseltmemiştim.Onu umursamıyordum çünkü.Arabasının kapısını açıp beni ittirdi. ‘’Seninle hiçbir yere gelmiyorum ben.’’ Dedim. ‘’Gelmen gerekmiyor zaten.Ailenin görmesi sorun olur diye düşünmüştüm.’’ Ah,haklıydı.Kolunu kapıdan çekip koltuğa oturdum.Kıkırdadığını duyuyordum.

Aptal! Oda oturduktan sonra gövdesini hafifçe bana doğrulttu.Çekinerek geri çekindim. ‘’Her şey için özür dilerim.Yaptıklarımın yanlış olduğunu biliyorum.Yani senin açından.Bir çok kız bundan hoşlanır bile.Konu ben olunca.’’ Diyip güldü.Kendini beğenmiş,egoist!  ‘’Ben o kızlardan değilim.Bunu bilsen iyi olur.Bu yaptıklarına devam edersen gideceğin yer karakol.’’ Takmamışçasına güldü.Gülmeye devam et bakalım…Son gülen iyi güler.Bir bakıma o bana ellediğinde biraz değişik hissetmiştim.Onunmuşum gibi falan ama tam olarak saçma bir düşünceydi.O sapığın teki! ‘’Karakola gitmekten korktuğum için değil senden korktuğum için bir daha yapmayacağım.Sinirlendiğinde büyük bir baş belası olabilecek kapasiteyi gördüm sende.’’ Deyip sırıttı.Ah,muhteşem gülüyordu. ‘’Ha-ha çok komiksin.’’ Dedim.Gülümsemekle yetindi.Başımı yere eğdim.Konuşmuyorduk,sadece oturuyorduk.Neden hala gitmiyorum? Kafamı kaldırıp ona baktığımda hafif gülümseyerek bana bakmış olduğunu fark ettim.Ona baktığımda kafasını hafifçe kaldırdı ve gülümsemesi ortadan kayboldu.Ne yani beni mi izliyordu? ‘’Ah,ben gitsem iyi olacak.’’Bu söylediğim onun için fazla kibardı.Ben gidiyorum veya Bir daha görüşmemek üzere deyip kapıyı çarpıp çıkabilirdim. ‘’Görüşürüz.’’ Deyip gülümsemekle yetindi.Madem hiçbir kız sana karşı koyamıyor.Bakalım sen bana karşı koyabilecek misin? Küçük bir oyundan zarar gelmez.

Selamlar olsun sizlere:D Farkındayım bu bölüm çok gecikti.Bekleyen var mıydı? Umarım vardır.İlham kıtlığı yaşarken sırf bekliyorsunuzdur,''bu kız aldı başını gitti'' diye düşünmeyin diye zar zor yazdım.Saçmaladım mı bilmiyorum.Her türlü eleştiriye açığım:D Yorum ve Voteleri unutmayın.Saygılar :D:D