"Herkes kalbimde bir yere sahipken,senin ülken vardı..."
🎈
Eylül;
Ne saçmalıyordu bu ya?Bildiğiniz sevdiğim çocuk az önce beni tebrik etti Burakla sevgili olduğum için...Sanırım Alya dediklerinde haklıydı...Burakla sevgili olmam her şeyi tepetaklak edecekti.Beni seveceği varsa bile sevmeyecekti...Gözlerimi hafif kısarak:
-Hı hı evet öyle...Sağol..,demiştim...
Yok ama bu sefer haksız olan bendim.Yarın öbür gün bir sevgili yapar belki de...Kim bilir?
Gideceğim yüzüne bağıra bağıra "ben seni seviyorum Ali" diyeceğim en sonunda...Hı hı...Rüyanda Eylül,rüyanda...Rüyanda bile cesaret edemezsin kızım sen öyle bir şey demeye!Korkaksın sen!Tam bir korkak!
-Sen sus iç ses!Sen sus!
Ay valla iyice delirdim ben...Kendimle kavga ediyorum...Allah'ım sen benim aklımı bana geri bağışla!Çünkü kendileri şu anda Ali'nin gözlerinde....
Alya'nın öksürme sesiyle kendime gelmiştim.Gözlerini çıkararak kulağıma eğilip konuşmaya başlamıştı:
-Eylül kaç saattir Ali'ye bakıyorsun.Daha fazla bakma ya!Anlayacaklar şimdi bak!
Tam rezillik!Öyle böyle değil yani!Kaç saattir ben Ali'ye mi bakıyordum!Lütfen fark etmemiş olsun,lütfen...Ben içimden dualar ederken Güney konuşmaya başlamıştı bu sefer:
-Iııı Eylül ya...Şey...Senin bir arkadaşın vardı hani...Böyle kıvırcık saçlı falan...İsmi...Heh Songül...Songül nerede?
Mert de gülerek alaycı bir şekilde:
ŞİMDİ OKUDUĞUN
PLATONİK
FanficAşk neydi? Uzaktan uzağa mı sevmekti? Aşk;birbirine bakmak değil,birlikte aynı yöne bakmaktı...
