PLATONİK

PLATONİK▶DAVET

"Ben" kattım sana biraz...Öyle sevdim seni...Çünkü sen de bensiz,o kadar güzel değilsin hani..."
                                          ~Özdemir Asaf

                                 🎈

Alya;

İşte şimdi öğrenecektim !
Zaten Eylül'ü sevdiği belli oluyor,ama emin değilim.Güvenemiyorum Ali'ye...

Ali:Ben aslında-

O sırada annenin bağırış sesi gelmişti ve kapının açılış sesi....

Aylin:Ne oluyor çocuklar?Kaç yaşına geldiniz ikiniz de,hâlâ çocuk gibi davranıyorsunuz.Bağırışlarınızı mahalle duydu.

Ali:İlk o başlattı anne.

Aylin:Ben anlamam oğlum.Kimin başlattığı fark etmez.Bir daha kavga ettiğinizi duymayacağım.Alya çık sen de Ali'nin odasından.

Alya:Ya an-

Aylin:Çık dedim Alya !

Alya:Of iyi be..Seninle görüşeceğim Ali efendi bekle !

Ali:"Sononlo goroşocoğom vövövvöv"
Salak ya !

Aylin:Alya çık odadan dedim.Ali sen de kapa çeneni.

Annemin zoruyla odadan çıkmıştım.Çok az kalmıştı ya çok az...Bir kelime daha çıksa emin olacaktım artık...Ama nerede...Benim salak kardeşim Ali bağırtısıyla yeri göğü inlettiği için,yine elim boş dönmüştüm.Ama benim ismim de Alyaysa ben bunu öğrenirim.

⏳

Eylül;

Hâlâ kendimi kötü hissediyordum...Burak bana o kadar iyi davranırken onun duygularıyla oynamıştım...Onu terk etmiştim...Yatağıma oturup düşünmeye başlamıştım...Ne kadar da bencil bir insan olmuştum ben böyle...Kendimden utanmıştım...Büyümüştüm artık...Ve aynı özellikleri ben de mi alıyordum ?
Bencil,sadece kendini düşünen,aptal,kötü biri...Kendime saydırmamı telefon sesi bölmüştü...Alya arıyordu...Ona söylemeli miydim ? Telefonu açıp yavaşça kulağıma götürüp "efendim" demiştim...