PLATONİK

PLATONİK▶AYRILIK

"Kanatları varmış kalbin.Sevince uçar,sevilmeyince göçermiş..."
                                        ~Cahit Zarifoğlu

                                🎈

Eylül;

Burakla anlaştığımız cafeye gelebilmiştim sonunda...Kapıdan içeri girdiğimde bir göz atmıştım etrafa...Burak benden önce gelmişti.Hemen yanına gitmiştim.Ayağa kalkarak sarılmak için uzandığında kafamı sallayıp selam vererek Burak'ın karşısındaki sandalyeye oturmuştum.

Burak:Eylül...Bir sorun mu var?

Eylül:Yani...

Burak:Bir şey mi oldu Eylül?Bak endişelendiriyorsun beni bu saatte...

Eylül:Rahatsız etmedim ama değil mi?

Burak:Hayır Eylül...Sen soruma cevap ver.Kötü bir şey mi oldu?

Eylül:Yok...Kötü bir şey değil...Yani...Aslında iyi bir şey de olmayabilir.

Burak:Eylül !

Şimdi ben nasıl 'senden ayrılmak istiyorum' diyecektim ki buna?Hakkımda endişelenecek kadar seviyordu işte...Salak Eylül...Salak Eylül...En baştan kabul etmeyecektin işte..

Burak:Eylül...Anlatacak mısın artık?

Eylül:Burak...Ben...

Ve tabii ki konuşmamı bölen bir telefon sesi...Ne güzel cesaretimi toplamıştım,söyleyecektim...
Telefonumla bakışıyordum şu an...Songül arıyordu...

Burak:Açsana...

Ayağa kalkıp masadan biraz uzaklaşmıştım...Şimdi Songül çok fena kızacaktı...Korkuyla telefonu açarak "efendim" dememle Songül bağırmaya başlamıştı bile...

Songül:Neredesin kızım sen?Ben gidiyorum diyerek bir anda çıktın?Nereye gittin,ne yapıyorsun,ne oldu,başına bir şey geldi mi?Nasıl merak ettim !

Eylül:Songül iki dakika sakin olur musun?İyiyim ben..Hem dedim ya Burak'la gideceğim diye...Ayrılmak istediğimi söyleyeceğim...

Songül:N-ne?

Eylül:Öyle işte...

Songül:Eylül na-