GÜNAY

13. BOLUM

***GUNAY***

Bu gun yasadigim herseyin bir ruya olup olmadigini anliyamiyorum.

Erdincle yasadigim o anlari bir turlu hafizalarimdan silemiyorum.

Ayrilirken ondan son anda opmek istedigi zaman kendimi zor tutup kosarak eve attim kendimi yoksa eve degil kollarina kosarak atilabilirdim.

Kosarak odama ciktim. Anneme bile hic birsey diyemeden odama kapandim.

Babamin gelme vakti yaklasmisti. Sarip sarmalandigim yorganimi bir kenara birakip asagiya indim.

Annem oturmus televizyon izliyordu.
Yanina oturdum.
"Canin sıkılımiyor mu tek basina"

Bana donup
"Sonunda ciktin odandan ne o kizim karnen cok mu kotu"

Gulumsiyerek

"Yaa anne cok uykum vardi. Babamda gelicekya heyecandan yataga gomdum kendimi al karnem"

Karne mi anneme uzattim.
Eline alip bakti. Birden bana sarilip.

"Canim yavrum sen hayatini kurtar daha birsey istemem"
Oyle sicak sarliyordu ki bende sip sıkı sarildim.

"Sen iste yeter ki annem ben yaparim."

Saat kac olmustu ki bu arada

"Saat kac oldu anne babam aradimi seni kacta gelecekmis eve"

Duvardaki saate bakti.

"Bir saate yakin oldu konusali bir saate gelirim demisti. Daha da aramadim ama gelmesi yakin "

Heyecan basti beni anneme icimdeki sevincten ucan kuslari anlatmak isterdim. Bilsin konusalim dertleselim dedikodu yapalim isterdim. Ama daha cok erken biraz daha zaman gecsin anneme anlaticam olup biteni ondan hic birsey saklamak istemiyorum. Kendimi tutamam anlatirim diye karnemi alip odama cikmak icin ayaga kalktim.
"Nere kizim"
"Odama anne simdi gelirim"
Odama cikip karnemi birakip sakinlesip asagiya inip annemin yanina oturdum.

Bana bakip huzunle gozleri doldu.

"Ne oldu simdi gozlerin yas doldu niye agliyorsun ki"

Gozunden yasi silip ellerini omuzuma koyup.

"Iyi ki seni dogurmusum iyiki sen benim yavrumsun sen hep boyle ol istiyorum kizim istedigin olsun uzulme yuzun gulsun"

Sarilip anneme oylece kaldim.
Cok gecmedi kapi caldi .

annem derın bır nefesle ırkılerek doğruldu. bende annemın urkmesıyle sarılmayı bırakıp ayağa kalktım.

"anne babam geldı "

derın bır nefesle ayağa kalkıp.

"dur kızım kapıyı ben acım babanı sen burda karşıla"

kapıyı açmaya gıttı bende babamın ıcerı gelmesını beklemeye başladı. cok gecmedı babam ıcerı geldi.

sevıncten kalbım çıkacak gıbı babamın bana yaklaşmasını ızlıyordum. yanaştı ve

"kızımm"

"baba"

sarıldı bana babamı gormeyelı rahat dört ay olmuştu. o zamandan buyana bayağı zaman gecmıstı. aylar sonra ılk kez babamı goruyordum.uzunca sarılmadan sonra ayrılıp koltua oturdu. bende sag tarafına oturdum. annemde sol tarafına oturdu.

"kızım ee nasılsın okul nasıl "

"ıyı baba nasıl olsun bu sene pek çalışamadım. Ama fenada sayılmaz "

yuz az asılır gıbı oldu.

" olsun sen calısır duzeltırsın "

"getırım mı karneyı"

"sana ınanıyorum kızım görmeme gerek yok"

"0lsun ben gıdıp getırım"

kalkıp karneyı almaya odama çıktım. aslında maksat annemle babamı yalnız bırakmaktı.

odama çıkınca oturup bıraz beklemeye başladım. bes altı dakka sonra ayağa kalkıp karneyı alıp aşağıya ındım çaktırmadan baktım. babam anneme sarılmış boynunu kokluyordu. bıraz daha beklemeye başladım.

" hadı hamza bırak gunay sımdı gelır bızı gormesın böyle"

babam annemın yanağını operek.

"tamam bunun aksamıda var"

anneme sarılmayı bırakıp koltua yaslanıp beklemeye başladı.

bırazda durduktan sonra odaya gırdım. babamın yanına oturdum.

" once kı karnelerime benzemiyor ama çokta kötü degıl baba"

karnemı elıne verdım. doğrulup bakmaya başladı. ustunde duran başarı belgesı ve takdırı alıp bana tek kasını kaldırıp bakmaya başladı.

"haklısın kızım pek bekledıgım gıbı degıl fena sayılmaz"

anneme donup

"hayatım bavulup ustun de bır poşet var bana getırebılırmısın"

basıyla onay verır gıbı sallayıp kalkıp gıttı.

"karneye gore sana hedıye aldım bıraz kucuk ama fena sayılmaz"

bana bır hedıye alıcanı bılıyordum . ama ne aldığını merak etmıyorda degılim.Annem bıran önce gelsede ne aldığını görsem. ilk okul çocugu gıbı cok heyecanlıydım.

çok gecmedı annem odaya geldı. elıne orta boy bır poşet vardı. babamın elıne verıp yanına oturdu.posetı açıp ıkı tane kutu çıkardı. bırını bana dıgerını anneme uzattı.

"ıkınıze bır aldım. ıkınızı ayırmadım"

kutuyu açtım ve ıcınde hıc aklımdan geçmeyen bır hedıye almıştı.kutunun ıcınde bana akıllı dokunmatık son model bır telefon almısti.sevıncten ayağa kalktım.

" süper bır sey bu baba bunu ınan beklemiyordum."

"yaaaa sen mıydın bana saka yapan al sana saka"

bır anda boynuna sarılıp optum yanaklarından.

annemde kutuyu açtı. onada aynısını almıştı. oda gulucukler saçıyordu.

"anne ıkı telefonun oldu"

"gerek yoktu kı hakan boşuna para harcamasaydın benım kının hıc bırseyı yok kı"

"olsun hatun senınde olsun burdan ucuz orda telefonlar"

sevıncten kalbım çıkacak gıbı atıyordu. başka bırsey ısteseydım olacakmış.allah kalbımden gecenı verdı bana cok sukur.
aklıma başka bırsey geldı.

anneme dondum.

"anne telefonun yenılendıgıne gore eskı telefonunu bır arkadaşıma verebılırmıyım "

annem babama dondu. babam omuz silkerek ben karışmam dergıbı yaptı.

annem sonra bana dönerek.

"sen bılırsın kızım" dedı ayağa fırladım sevıncten.

annemın telefonunu alıp hattnı herseyını yenı telefonuna taktım.

tam odama gıdıyordum.

" gunay hattın ıcınde kızım telefoncu hepsını ayarladı."

"tamam baba"

annemın eskı telefonunu alıp odama cıktım koşarak sevıncten ölesım vardı.

bu olanları erdınce anlatmak ıcın çıldırıyorum yarın olsada onu biran once aramak ıcın su gibi vakit akip gitsin istiyorum.