GÜNAY

20 .bölüm

****ERTAN ****

Yasama umudumu kaybetmis gibiyim.
Onunla bu gun konusmaya gittigimde sevdiğim sensin diycektim.

Agizimi acamadan  tek kelime edemeden  tum cumlelerimi agizima geri tikti.

Hele o dediği son cumleler benim erkek arkadaşımin pesinde kosuyor.

Öldüm sandim .

Kalbim durdu sanki onun bir başkasini sevdigini öğrenmek dunyayi basima yikti. 

Hic sevdigi bir erkegin olabilecegi aklima gelmemistu. Ben bunu niye daha once dusunemedim ki.

Aklim mi durmustu. Beynim mi yanmisti. Ben onu seviyorsam onunda illa ki bir sevdigi vardir diye niye aklıma gelmedi ki.

Boşluktayim resmen  ne yapicami hic bilmiyorum.  Ölsem yeridir.

Okuldan eve nasil geldiğimi bilemedim.

Direk odama kapandim. Kimseyi ne görmek nede duymak istiyorum.

Yatagima gomuldum. Aglamak hissi var ama niyeyse agliyamiyorum.

Saat aksam yemegi olmuştu. Annem gelip çağırdı.

"Yiyesim yok"

"Geldin geleli kapandin oglum birsey mi var  ne oldu da uzgunsun"

"Yok bir sey anne cok yorgunum"

"Erken geldin iste biriyle mi tartistin."

"Yok anne oyle birsey olmadi."

"Ee ne bu halin yaa ne olduda ruh gibisin oglum korkutma insani"

" anne yok birseyim niye israr ediyorsun ki"

"Niye benden sakliyorsun peki. Ben senin annenim oglum senin ne durumda olduğunu anlamıyorum mu saniyorsun. Kim o kiz. Seni bu hallere koyan seni kendini kaybettiren kim oglum. Eski ertan degilsin. Sen hic boyle seyler yapmazdın. Cok degistin. Eski halinden eser yok. Niye bu kadar degistin .yada ne seni bu kadar degistirdi."

Ayaga kalktim.

"Annem "

Sarıldim boynuna

" niye mutlu olamıyorum "
"Hangi kiz seni bu hale getirdi. Istersen ben konisim kusmusunuz. Kavga mi ettiniz baristirim"

"Ah anne "

Basimi kaldirip anneme baktim.

"Sevgili değiliz ki"

"Ee sevgili degilseniz arkadaş mi anlamadım  nasil oluyor bu oglum sen neye bu kadar üzgünsün "

Annemi yatagin köşesine oturttum.

"Sevdigim var anne"

"Onu biliyoruz oglum "

"Ama o bilmiyor"

" eee git soyle niye işkence yapiyorsun kendine "

"Bende  bu aksam demeye gittim ona"

"Eee"

"Ben tek kelime edemeden benim pesimi birak dedi. Sevdigi varmis. Erkek arkadaşı varmis."

Annem durdu şaşkınca bakti gözlerime tek kelime etmedi

"Sustun anne"

"?"

"Bak sen bile üzüldün. Ben nasil mutlu olim şöyle "

"Oglum bak sana ne diycem"

"Ne"

'Bu kizi cok mu seviyorsun"