Vanaheim

Bonus: Ogród

16.01.2018r.

Dla WandersmokLight

Dom na odludziu (w głębi lasu mieszczącego się na terytorium Anthonyego, gdzie mężczyzna dawniej robił wypady na spanie w dziczy - zanim znalazł bardziej ekscytujące hobby... jakim było bycie super herosem) był cudownym miejscem. Banner wcześniej chował się tam gdy miał gorszy okres co sprowadzało się do połamanych drzew i dosyć ciekawego wyglądu okolicy, a jednak Mirit wyglądał jakby pokochał to miejsce od razu. Pokochał ze zrujnowanym kawałkiem lasu, źródłem, z którego bila chłodna woda i resztką szopy stojącej na uboczu. Dom nie był duży, właściwie można by go nazwać spokojnie domkiem gdyby nie przykuwający oko, imponujący wygląd zewnętrzny, a jednak Van z zachwytem w oczach przemierzył wszystkie, w większości puste i bez wyposażenia, pokoje. A potem czynnie pomagał w malowaniu i/lub reperowaniu ścian, wstawianiu szafek, stolików, krzeseł oraz innych drewnianych mebli, wybieraniu naczyń do kuchni, firanek, zasłonek, dywanów i pościeli do sypialni... A potem gdy Stark pomagał w detalach związanych z wodą, prądem i ogrzewaniem, Van zniknął w lesie na prawie trzy godziny, aby potem przynieść i wsadzić do wazonów bukiety kolorowych kwiatów.

Dom własny i oddzielony od świata zewnętrznego zapewniał poczucie bezpieczeństwa Bannerowi, który nie czuł się nigdy do końca swobodny i spokojny w wieżowcu - nie ważne czy Starka, czy Avengers - zbyt mocno przeżywając, że w którejś chwili może nad sobą nie zapanować i zmienić się w Hulka. Dom własny i w głębi lasu, otoczony z każdej strony pięknymi (trochę pokrzywdzonymi) drzewami, krzewami, łąkami, kryjówkami zwierząt.
Czego chcieć więcej?

Otóż...

- Bruce? - ziewając cicho, Mirit wyszedł na ganek, otulając ramiona szlafrokiem mężczyzny. Dopiero rozpoczynał się dzień, słońce prześlizgiwało się między drzewami, gładząc łagodnie ściany z mocnego drewna i muskając okna, przez których okiennice nie mogły się jednak dostać do miejsc takich jak sypialnia i wspólna garderoba lokatorów. - Co robisz tak wcześnie?
Banner podniósł się z miejsca gdzie siedział, odwracając do niego przodem. Miał na sobie pomiętą koszulkę i spodnie od dresu.
Mirit podszedł bliżej, spoglądając we wskazanym kierunku.
- Cebulki tulipanów? - zapytał, wyciągając dłoń i dotykając jednej z nich. Zachwiał się, gdy osunęło się pod jego nogą trochę przekopanej ziemi, ale brunet chwycił go mocno, przyciągając bliżej do siebie i utrzymując w miarę w pionie.
- Pomyślałem, że zrobię nam ogród - wyjaśnił, rumieniąc się nieznacznie. - To może być trochę trudne, bo zwierzęta i tak dalej, ale...
Van uśmiechnął się nieznacznie, nachylając w jego stronę.
- To doskonały pomysł, Bruce - zapewnił miękko. - Ale jak skończysz sadzić cebulki... Wróć do łóżka jeszcze - dodał, całując go w policzek, a potem wracając do domu. - Będę czekać.
- Za kilka minut przyjdę - obiecał Banner, wracając do pracy przy swoich tulipanach. Miał nadzieję, że zwierzęta nie spałaszują wszystkich i chociaż dwa będzie mógł dać Miritowi w prezencie. Do wazonu w jego pracowni.

Gdy wrócił z dworu, Van spał połowicznie na kołdrze, przykryty jego szlafrokiem, przytulając policzek do pluszowego misia.
Rozbawiony Banner ostrożnie usiadł, a potem położył się obok. Nie było mu zimno, więc wyciągnął rękę, przyciągając partnera do siebie. Mirit niemal od razu przytulił się do niego, mrucząc cicho jak zadowolony kot.