The better version of our love (Kisses and Tony)

30

Author's note: Are you ready for the last chapter? Ending na....that's why I want to take this opportunity to thank all of you for supporting this story as well as Kisses and Tony. Sana ay hindi lang matapos rito. I hope napasaya at napaiyak ko kayo, and at the same time I hope you've learned a lot from this story. It was really hard for me to end to story, however I need to end it dahil time na. Ayoko namang ituloy ito gayong tapos naman na talaga ang kwento. But, one thing is for sure..i'm planning to write another story. Kung ano man yun, i'll update you nalang. Again, thank you.

Pangako

"I'm so happy for you Kirsten, at alam kung masaya rin ang magulang mo." bineso ako ni Ate Isabel. "Wag na natin pang isipin ang nakaraan ang mahalaga ay ang kasalukuyan at ang hinaharap. You made us realize how important love in a relationship, thank you so much Hija sana ay maging masaya ka."

Habang pinagmamasdan ko ang aking itsura sa salamin ay hindi maiwasang hindi mamangha. Magaling talaga si Jude na mag make up, natakpan ang dark spot sa ilalim ng aking mata. Nude ang pinili kung kulay ng lipstick, at si Jude naman ang namili ng eye shadow na nilagay sa aking talukap. 

Habang inaayos ni Rafa ang aking gown ay mas lalo lamang nadadagdagan ang aking kaba. Akala ko noon hindi na darating ang araw na ito, ang araw kung saan magiisa ang dalawang taong nagmamahalan. Ang araw kung saan sasabihin ko sa harapan ng Diyos kung gaano ko kamahal ang lalaking pakakasalan ko, at ang araw kung saan ko ipapangako sakanya ang walang hanggang pagmamahal. It may sound cliche but I know may forever.

"You look gorgeous!" niyakap ako ni Hilda.

Suot niya ang kulay sky blue niyang gown. I chose her to my maid of honor. Maganda rin ang pagkakamake up sakanya.

"I'm happy for you my Tintin..."

I missed that name! ngayon ko lang narealize how I love that name, kung gaano ito kahalaga saakin.

"Nakarating na si Aleng Minda at Suzzete?"

"Nakita ko na sa baba si Suzzete, kaya na roon na rin siguro ang kanyang ina."

Napangiti ako sa aking narinig. Hindi naging maganda ang umpisa namin, I owe them a lot kung hindi sakanila baka namatay na ako ngayon at hindi nararanasan ang ganitong saya.

Beach wedding yun ang napili naming theme ng aming kasal. Noong una ay ayaw pumayag ng mga relatives ko dahil sagrado raw ang kasal sa simbahan. Pero dahil bata palang ako parangap ko ng ikasal sa tabi ng dalampasigan wala rin silang nagawa. Ngunit, plano rin naman naming magpakasal sa simbahan.

Wala na sigurong sasaya pa sa araw na ito. Ang sawakas ay masasabi ko na sa lahat kung gaano ko siya kamahal.

"Your groom is so lucky Ma'am."nilingon ko ang nagmemake up saakin.

"Mas swerte ako sakanya." I smiled.

Akala ko di na darating ang araw na ito, akala ko kagaya ng hangin ay liliparin at tatangayin nito ang pagmamahal ko kay Tony. Ang akala ko hindi na darating ang araw na masasabi ko sa buong mundo kung gaano ko siya kamahal. Pero lahat ng iyon ay akala lamang, dahil sa dulo ng lahat ng pasakit at sakripisyo ay ang kasiguraduhang ang kami ay mananatiling kami, at ang pagmamahal namin sa isa't isa ay tatagal kagaya ng inaasam ng iba. Wala ng makakaagaw ng sayang nararamdaman ko ngayon. Dahil alam kung ang sayang ito ay nakatatak na saakin pang habang buhay.

"Sayang at hindi makikita ng magulang mo kung gaano ka kaganda ngayon Hija." lumapit saakin si Tita Maricel na galing pa ng US. "I know your parents is really proud of you Kirsten."

Kung sana'y nandito si Mommy at Daddy sana ay sila ang kasamang kong lalakad papunta sa lalaking mahal ko. Ngunit hindi ko na mababago ang mga nangyari, alam kung nasa tabi ko sila at lagi akong ginagabayan sa lahat ng aking gagawin at ginagawa.

"I'm happy for you.." nilingon kung muli si Donny bago niya iabot saakin ang isang photo album. "For real.., sana pala noon pa kita pinakawalan para nakita ko ang ganyang ngiti mo."

"I'm sorry, alam kung hindi naging madali ang lahat sayo at saakin. But I hope walang magbabago, I will always be your number one fan kahit may Tony na."

Ngumiti ako dahil sa kanyang sinabi.

"Thank you for always being there kahit pa may pamilya kana di mo pa rin ako iniwan. I'm so thankful that I have a friend like you."

Ngumiti siya pabalik at niyakap ako ng napakahigpit.

Nagsimulang tumugtog ang isa sa mga paborito kung kanta ni Ed Sheeran, Perfect kagaya ng araw na ito isang napakaperpektong celebration.

Bumukas ang malaking pintuan at bumungad saakin ang masasayang mukha nila at ang iba ay naiiyak. Dumapo ang mata ko kay Aleng Minda at Suzette na parehas na naka kulay Sky Blue na gown., masaya akong kahit paano ay nakilala ko sila. Binaling ko ang aking tingin kay Tony na nasa harap at hinihintay ako, sa kanyang tabi ay si Donny.

Minsan ko ring pinangarap na maikasal kay Donny my ideal man, pero hindi nangyari. Dahil may plano ang diyos, dumating si Tony at ang inaakala kung kontentong buhay ko ay okay na...pero hindi., mas binigyan niya ito ng kulay at saya. Binigyan niya ako ng pagkakataong makita ang mundong matagal ring itinago saakin. Pinakilala niya ako sa totoong ako, he may not be my ideal man, and but this man is my is one true love.

Tuloy tuloy ang bagsak ng luha ko habang naglalakad ako papunta sakanya. Punong-puno ng saya ang puso ko, gustong gusto ko nang tumakbo papunta sakanya, gustong-gusto ko ng sabihin sakanya na masayang masaya ako at mahal na mahal ko. And finally na magiging totoo na ang pangarap namin.

Finally, i'm marrying the man I loved for so many years.

"I'm ready to be his wife, i want to be his wife. I want to be Mrs. Kirsten Danielle T. Delavin-Labrusca."