Key sullinin ağzını kapadı ve "Saçmalama lütfen." Dedi. "Yalan söyleme oppa gözlerinden anlaşılıyor." Key buna karşı hiç bir şey söylemedi.
Taksi durdu. Key nereye geldiklerini çıkaramamıştı. Sulli bunu anlayınca "benim evim. Korkma." Dedi gülerek. Key gözlerini devirdi. İçeri girdiler. O sırada sulli nin telefonu çaldı. Sulli key e sırıttı. "Seninki arıyor." Diyip telefonu açtı. "Alo minho..." Dedi sulli key in gözleri büyüdü. Şimdi minho neden aramıştı ki?
"İyi iyi yanımda merak etme."
Keyi mi sormuştu? Key in içi ısındı zaten yanlış anlayıp bir ton kızmıştı minho ya.
"Nerde miyiz? Keyi mi görmek istiyorsun?"
Dedi sulli aptal gibi minho nun her dediğini tekrarlıyordu ki key ne konuştuklarını anlasın. "Beni mi görmek istiyormuş?" Diye sordu fısıltıyla. Sulli başını salladı. Sonra minho bir şey demiş olmalı ki 'evet buradayım oppa' dedi.
Key son anda aklına gelenle sırıttı. "Beni görmek istiyorsa eve dönsün bir daha ayağına gitmem." Hem suçlu hem güçlüydü şu anda ama bir türden onu eve getirmeliydi artık. Sulli söylediklerini aynen iletti. Key sırıttı. Sulli bir anda telefonu kulağından çekip garip garip ekrana baktı.
"Ne oldu?" Dedi key merakla. "Yüzüme kapattı." Key sullinin cevabına kahkaha attı.
"Demek ki eve dönecek. Kararından dönünce böyle sinirli olur. Kişisel olarak algılama sulli. Sana bir garezi yok." Sulli de sırıttı bunun üzerine sonra sırıtışı daha da büyüyerek key e sordu. "Ee ne zamandır aşıksın minho ya?" Key küfretti sullide kahkaha attı. Sulli ısrarla bakınca konuştu. "Tam kesin olarak ne zaman aşık oldum bilmiyorum ama ne zaman fark ettim dersen bir ödül almıştık simdi hangisi pek hatırlamıyorum ama alacağımıza inancım pek kalmamıştı. Sunucu bizim adımızı söyleyip konuşma yapmamızı isteyince ben konuşmanın ortasında ağlamaya başladım. Gülme jinri. Güleceksen anlatmayacağım."
Sulli suratını kontrol altına aldı. Sonrada başını devam et anlamında salladı. Key de devam etti.
"Ben ağlayınca... Bak yine gülüyorsun ama!"
"Tamam çok özür dilerim oppa lütfen devam et."
Key sinirle devam etti.
"Beni kolumdan çekip öyle bir sardı ki anlatamam. Kalbim yerinden çıkacaktı sanki sulli anlatabiliyor muyum sanki o benim her şeyi paylaşabileceğim en sevdiğim insandı. Anlayabiliyor musun?"
"Aslında evet anlıyorum. Minho nun sarılışı başka bir his yaratıyor insanda."
Key bir anda sulli ye lazer fırlatan gözlerle döndü resmen.
"Yemin ediyorum sadece şakaydı oppa lütfen beni öldürme daha çok gencim."
Dedi sulli hala kikirdiyordu. Key sinirle ağlamaya başladı.
“ne yapacağım sulli? Neredeyse tüm Kore nin beğendiği bir adama aşığım.”
Sulli key e sarıldı.
“ağlama kimbum sanki sen nesin kimsenin tanımadığı kimsenin sevmediği biri misin?”
“anlamıyorsun sulli…”
Key hala ağlıyordu.
“anlıyorum imkânsız sanıyorsun. Ama senden daha kötü durumda olanları gördüğüm emin olabilirsin. Kendini topla her şey iyi olacak.”
Key artık ağlamıyordu ama sullinin tesellisine inandığından değil. Sadece ağlayınca berbat göründüğünü hatırlamıştı.
“aferin” dedi sulli. “şimdi yüzünü yıka ve eve git. Minho seni bekliyor ayıp olmasın.”
Key gülümsemesini saklayamamıştı. Minho eve dönmüştü sonunda onsuz neredeyse delireceklerdi evde. Sulliye sıkıca sarılıp teşekkür etti. Yüzünü bile yıkamadı minho hızla gitmeliydi. Sulli hızla çıkan adamın arkasından gülümsedi. Keye yardım edecekti. Şimdilik nasıl yapacağını bilmese de bunu yapacaktı. Keyin halini hatırlayınca yine gülümsedi.
umarim begenirsiniz. ^^
