Bulutların Ardında -anonim-

BA-3

15/11
~~~

Uyandığımda hava kararmıştı. Kalkıp üzerime bir hırka geçirdim. İçeriden gelen sesler annem ve babamın evde olduğunu gösteriyordu.

Annemin yanına, mutfağa, gidip bir sandalyeye oturdum. Masanın üzerindeki tabakta duran patlamış mısırı avuçlayıp ağzıma tıkıştırdım. Ocağın başında yemek pişirmekle uğraşan annem, bana dönüp bu halime gülümsedi.

"Karşı komşularımızla tanıştın mı? İkiz çocukları var. Sizin okuldalarmış galiba."

Ağzımdaki mısırları yuttum.

"Eve geldiğimde kapıda karşılaşmıştık."

"Yemeğe davet ettim aslında ama istemediler. Yarın kek falan bir şeyler yaparız götürürsün."

Salondaki televizyonun sesi kesildiğinde babamın uyumaya gittiğini anlamıştım.

"Bugün telefonum kırıldı. Okul çıkışı düşürdüm de. Telefoncuya bıraktım, haftaya almaya gideceğim."

Annem tüm vücuduyla bana döndü.

"Ben de uyuduğun için kapalı telefonun sanmıştım. Geç mi geldin eve?"

"Çok da geç değil."

Ayağa kalktım.

"Neyse ben odama gidiyorum. İyi geceler sana."

"İyi geceler bebeğim."

Mutfaktan çıkıp odama doğru yürümeye başladım. Tam o sırada koridorun duvarındaki rafta duran ev telefonu çaldı. Annem telefona bakmak için mutfağın kapısına gitti.

"Ben açarım, sen devam et."

Kafasını sallayıp mutfağa geri girdi. Ben de telefonu elime aldım ve aramayı onaylama tuşuna bastım.

"Alo?"

"Afra?" dedi bir erkek sesi. Tanıdık bir ses değildi.

"Evet?"

Bir kaç saniye ses gelmedi. Kapattığını düşünerek telefonun küçük ekranına baktım. Ama saniyeler ilerlemeye devam ediyordu. Yeniden "Alo?" dedim.

"Şey, üzgünüm biraz heyecanlandım da. Aslında korkuyordum biraz, annenin ya da babanın açmasından."

"Kimsin ki?"

"Sabah mesaj atan kişiyim. Düşüp telefonunu kırdığında, heyecanlanıp düşmene sebep olan mesajın sahibi."

"Fazla bilmecemsi konuşuyorsun. Üstelik senin mesajına heyecanlanmadım. Kaldırımı görmeyip takıldım sadece."

Odama girip kapıyı kapattım ve yatağıma oturdum.

"Öyle olsun bakalım." Gülümsüyormuş gibi konuşuyordu.

"Neyse, cidden kimsin?"

"Sana kim olduğumu söylemeyeceğim. Aslına bakarsan sen beni bulana kadar ne kim olduğumu söylemeye ne de peşini bırakmaya niyetim yok."

"Peki, neden bu saatte aradığını sorabilir miyim kim olduğunu bilmediğim kişi. Ve ev telefonumuzun numarasını nereden bulduğunu?"

"Anonim olmanın birinci kuralı anonimlik yapacağın kişi hakkında öğrenebileceğin kadar bilgi öğrenmek. Bu saatte aramamın sebebi de, bilmiyorum aslında. Mesaj atmak isterdim. Hatta tüm gece seni mesaj yağmuruna tutup uyutmamak isterdim. Ama kırıldığı için yapamıyorum. Ve bir şekilde ulaşmam lazımdı sana."

"Tamam o zaman, bana kendini anlat biraz. Boşa aramış olma."

"Boşa aramış olmadım, olmayacağım da. Sesini duymak bile gecemi güzelleştirdi. Ama bu saatte seni daha fazla rahatsız etmeyeceğim ve kapatacağım. İyi geceler Afra."

"İyi geceler."

Aramayı sonlandırdı. Telefonu yerine koymak için odamdan çıktım.

"Kimmiş?"

"Arkadaşım. Bana ulaşamayınca merak etmiş."

Annemi yanağından öpüp tekrar odama girdim. Yatağıma uzanıp laptopumu dizlerime koydum ve rastgele bir film açtım. Aslında uyumak istiyordum ama kafamı dağıtmam daha iyi olacaktı.

~~~

Selamlar!

Bölümleri kısa tutuyorum. Çünkü kısa olunca hem benim için yazması daha kolay oluyor hem de sizi sıkmayacağını düşünüyorum. Ama rahatsız ediyorsa lütfen belirtin.

Lütfen oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın.

°Anonim hakkında ne düşünüyorsunuz?

Bir sonraki bölümde görüşmek üzere.

Adios!