Bulutların Ardında -anonim-

BA-23 ~FİNAL

Küçük bir not: Multimedyadaki şarkıyı dinlemeyi unutmayın ;)

31/12
~~~

Sahne ışıkları bir anda yanınca herkes sahneye bakmıştı. Kalbim o kadar hızlı atıyordu ki sesi mikrofona yansıyacak diye ödüm kopuyordu.

Gitar sesini duyunca irkildim. Önce karşımdaki kalabalığa sonra yanımda oturan Kaan'a baktım. Bütün hücrelerim heyecandan titrerken şarkıya girdim. Bir mucize olmuş olmalıydı çünkü sesim titremiyordu.

Karşımdaki kalabalığa tekrar dönüp şarkıları ardı sıra söyledim. Karşımda birsürü insan vardı ve herkese tek tek bakmaya çalışıyordum. Sağda sahneye en yakın masada bizimkiler duruyorlardı. Gerçi artık bizimkilerin arasında ben var mıydım? Muamma.

Mert... Tesadüf müydü bilmiyorum hayatıma girmesi. Ama en yakınım olmasa da en çok desteğimde olan kişiydi.

Güney... Öylesine bir sınıf arkadaşıyken Kaan'la arkadaş olmalarıyla girmişti hayatıma. Uzaktan egolu görünen popüler çocuktu kendisi, ama değilmiş. Selen ile sevgili olduklarını açıklamışlardı Hazal'ın gelişinden birkaç gün önce. Bunu onlara söylemedim ama cidden yakışıyorlar.

Selen... Çok kısa sürede çok yakınım olan, güzel kalplim. Ama yalana o da dahil. Hayat değil mi işte.

Batın... İlk başlarda nefret etsem de kendisinden, iyi ki girmiş hayatıma. Zor zamanlarımın en büyük destekçisi, tam bir iyilik elçisi. Üstelik yalana dahil değil, değil mi?

Hazal... İçimde bir yerlerde hâlâ en sevdiğim, en yakınım ama en uzağım, en kırıldığım da. İnsan en çok, en fazla sevdiğine kırılırmış ya... öyle işte. Tek hissettiğim bütün hayatımın yalan olduğuydu. Gizemlerle, yalanlarla dolu bir hayat. En büyük yalan Hazal'a, en büyük gizem Bulut'a ait.

Sahi... Bulut?

Garip bir şekilde sürekli hayatımın gündemindeki isim. Sadece bir buçuk ay gibi bir sürede hayatımda büyük bir yer kaplayan anonim.

Kimdi o?

Ve ben onu neden bu kadar çok düşünüyordum? Neden aklımdaydı sürekli? Nedendi bu merakım?

Yoksa...

23.50

Söylediğim bilmem kaçıncı şarkı bitince ayağa kalktım. Mikrofonu elime alıp, önce Kaan'a, sonra öğrencilere döndüm.

"Aslında repertuarımızdaki şarkılar sona erdi. Ama bir şarkı da benden olsun. Bu şarkı özel birisine..."

Bir adım ileri gidip kalabalığa göz gezdirdim.

"Bulut? Burada mısın?"

Ölüm sessizliği oluştu ortamda. Herkes etrafına bakıyordu kalkacak bir eli görmek ya da "Buradayım." diyecek bir sesi duymak için. Ama kimse el kaldırmadı, kimse de seslenmedi.

"Olsun," dedim hâlâ kalabalığa göz gezdirirken. "ben burada olduğunu biliyorum."

Arkamı dönüp şaşkınlıkla bana bakan Kaan'ın yanına gittim ve şarkının adını söyledim. Kafasıyla onaylayıp gitarla şarkıya girdi. Ben de tekrar tabureme oturdum.

Sevemedim ben bu günü
Sevemedim başından
Göremedim geçtiğini
Yanı başımdan
Her yanımdan

Gelemedim ben oyuna
Gelemedim yaşımdan
Kovaladım sevdiğimi
Yanı başımdan
Her yanımdan
Yanı başımdan
Her yanımdan