SERZENİŞ

KİŞİLİĞİN YOL HARİTAN

Saygısız bir insandan terbiye bekleyemezsin.

Bir eşeğin atların yarıştığı bir yarışta birinci gelmesi kadar zordur insanın terbiyesi. Kalbin güzelliği terbiyeyi ve saygıyı yansıtmaz hiçbir zaman. Kalbin odacıkları var olduğu gibi her bir odacıkta insan meziyetleri yer alır bence, hangi odacığın ağır bastığı belli eder insanın kişiliğini. Doğup büyüdüğün yerin insanın insana olan terbiyesine hiçbir değişiklik yaptığı yüzdenin dışın da bir imka'nın temsilidir.

Bir kişinin var oluşu, yaşayışı nasıl öleceği belli olduğu gibi kişiliği de yazılmıştır. Değişmesi'ni beklemek bence anlamsız. Varoluşunun gereğini yapmakta çünkü o kişi. Uzak olmayı tercih etmekten başka bir yol yok. Yoksa bizlerinde kötü anılacağını tahmin etmek zor değil.

Bir söz var hep aklıma gelen dillerde olan bir ata sözü; bana dostunu söyle sana kim olduğunu söyleyeyim diye.

Olmadığımız bir kişilik olmaktansa olduğumuz gibi bir insan olup, tek başına bir karakter olarak iyi veya kötü olarak anılmak her açıdan saygı duyulmak daha iyi. Bende sütten çıkmış ak kaşık olmadığımı biliyorum dosdoğruyum deyip ahkam kesmiyorum tabi. Bazı insanlar tarafından nefret ediliyorum belki ama senaryo sunu bilmediğim bir hayatın yönetmen koltuğundayım. Kendi kişiliğimle şekillendiriyorum yaşamımı.

Değişmemi isteyen her kişiden uzaklaşıyorum. Gerçeklerin kesin olduğu, bizden kaçan güzelliklerin her an var olduğu dünyada kişiliğime sahip çıkıyorum. Çok mu şey istiyorum. Bana benzeyen insanlarla dost oluyorum. Yeri geliyor doymasam da ekmeğimi bölüşüyorum. Kimsenin yalanlarına ihtiyacım yok, ben kendi doğrularımla zaten kaybediyorum. Teselli aranmıyorum. Ailemin yanındayım onları kucaklıyorum ve seviyorum her ne kadar hareketlerimle belli edemesem de. Onlar beni ne kadar bilmeseler de, ben onları bilinmezlik ve sevgisizlikler de arayıp bulmuşum kaybetmeyi göze alamıyorum...