Geceler boyu dinmeyen gözyaşlarımın şerefine mi yanayım?, yoksa içimde bir iğne ucu kadar bitmeyen sevgine mi?
Her gece bitmeyecek kadar güzel oluyor, çünkü bitmesini istemeyecek kadar sen varsın içinde. Her sabah olmadığını hissederek yataktan kalkıp, her gece keşke bir gün daha gözlerinin içine bakabilseydim diyebildiğim kadarsın sadece.
Hatırlıyorum ellerin ellerimde, dakikalarca hiç bırakmadan yürüdüğümüz günleri. Geçmiş senden kalan izlerle sınırlı sanki. Sen yokken geçmiş geçmemiş, gelecek yok gibi.
Kayboluyorum umutsuzluğun verdiği acıların içinde. Bazen bir yerde öyle oluyor ki tam unuttum diyorum, bir rüzgarla kokun doluyor tüm bedenime.
Bir an oluyor sokakta yürüyorum öyle özlemişim ki, benzetiyorum sana en olmayacak insanları. Yok işte, yoluna bak desem de. Her o yok dediğimde bir kez daha doluyorsun her şeyime, kalbime, bedenime, ruhuma.
Nakış nakış işlemişim çünkü seni her seferinde. Bir yara almış sanki sokaklar, kabuk tutmuş. Ama işte izi kalır ya... o iz her seferinde seni bana anlatmak için görevlendirilmiş sanki.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SERZENİŞ
De TodoHerkesin bir dönüm noktası, Ya da kaçamayacağı bir son. Uçurumun kenarında bir mıknatıs, Eşiğine gelinceye kadar çekiyor seni. Ama düşmene izin vermiyor. Ağzın, dilin düğümlenmiş, Bir kelime dökemiyorsun cümlelere. Çaresizliğin en son hali. Atlasan...
