Kara kış yakın. Soğuk rüzgarlar senden haberleri iletmiyor artık. Yüzümü yalayıp geçen esintiler kıpkırmızı etti yanaklarımı.
Hatırlatmak cabası, içimi ısıtan üzerimi örten giysiler değil. Sığındığım aşkının acısıyla yanmaya bir nevi devam etmekteyim. Bulutların yıldızları örttüğü gibi gelip geçici bir aşkın tuzağında değil, güneş gibi her sabah tepende, güneş olamadığım zaman ayın ışığı gibi her zaman önü sıran yürümekteyim.
Söyle bana sensizlik neden bu kadar zor?
İçimde kalan sevgi zaman geçmek bilmeksizin seni düşlüyor. Göç eden kuşlar gibi hayal ettiğim tek nokta, tek menzil sana ulaşabilmek. Kanatlarım yok ama kollarımı açmışım, sana ulaşabilmekse mutluluk kilometreler anlamsız, evren benim için sıfır noktası bile değil, cennete bile koşmaya hazırım.
Hasret geldi, biten mevsimler geçti, özlemim yeni topraktan fışkıran bir su pınarı kadar taze. Yılmıyorum. Yıldıramıyor hiçbir çaresizlik. Ayıp mı, kader mi, yazık mı beklediğim her gün. Yoksa alnıma nakış, nakış çizilimi yüzünün her mimik hareketi.
Gel hadi tut ellerimden götür beni hayallerinin en ücra köşelerine. Bekliyorum. Canım akıyor kağıtlara. Acılarım gün sayıyor. Sensiz geçen her güne sövmekle vakit geçiriyor dilim. Kalbim günleri kovalıyor. Sanki her geçen vakitte daha da zayıflıyor atışı. Vücudum bazen öyle tükenmiş ki yürümekte zorlanıyor ayaklarım. Yön veremiyorum adımlarıma, yürüdüğün sokakları arıyor aklım.
Bu akşam ölürüm diye başlayan çok sevdiğim bir şarkı alıma geldi de. Her akşam ölüyorum umurunda mı?
Uzak diyarlara geri dönüşü olmayan bir yolculuğa çıkıp bir daha dönmemek istiyorum. Ama korkuyorum. Orada da beni bulup yanına çağıracağından korkuyorum.
.
.
.
instagram; muhammetalikuzucuu
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SERZENİŞ
De TodoHerkesin bir dönüm noktası, Ya da kaçamayacağı bir son. Uçurumun kenarında bir mıknatıs, Eşiğine gelinceye kadar çekiyor seni. Ama düşmene izin vermiyor. Ağzın, dilin düğümlenmiş, Bir kelime dökemiyorsun cümlelere. Çaresizliğin en son hali. Atlasan...
