SERZENİŞ

KULAK VERMEK GEREK

Gerçekler o kadar özel ki. İyi veya kötü rüyalar bizi sadece bir geceliğine etkileyebiliyor.

Zaman akıp geçiyor. Sevinçlerin elimizde olduğu avuç içlerimizin güzelliklerle dolu olduğu ama bir sarsılmada elimizin içinden yuvarlanıp gideceği kadar kısa bir zaman diliminde seyrediyoruz.

Kurulu bir tiyatronun rolünü biz belirleyebiliyoruz. Ama o oyunun yazarı bizler değiliz, yazılanları oynamak mutlak gerçek. Ama karakterimize yön verebilmek bizlerin elinde.

Bir yıldızın kayıp geçtiği gibi değil de, iz bırakacak bir hikayemiz olsun. Yılda bir beklenen değil de sürekli insanların dillerinde iyi anılmak, övülmek her zaman en hoş olan gerçeklik.

Umutlarımızın yarınlara kaldığı, her günün Cennete bir adım daha yaklaştırabilecek iyiliklerden vazgeçebilecek kadar kör olmamak bizlerin elinde.

Elimizden tutan olmasın.

Yakınmak için o kadar çok dert var ki, yaşamaya fırsat bulamıyoruz.

Doğa öyle bir yansıtmış ki bize asıl olan her şeyi. Doğarken bile yalnız olduğumuz bir tokat gibi vurur yüzlere. İhtiyaç duyduğumuz her şeyin terk edeceğini bilmemek, kabullenememek bizleri karanlığa yitmekten başka hiçbir işe yaramamakta. Ama bizler yanımızda birileri olunca kurtulabileceğimizi sanmaktayız.

Birilerine ihtiyaç duymak değil de, gerçekliğin dışında bir masal olsa bile asıl olan ana karakter olmayı bile beceremiyoruz.

Merhamet duygusunun olduğu bir dünya olsa gene iyi, ama merhametin 'm' sinin olmadığı sevgisiz kalplerin demir parmaklıklar ardında kaldığı, insan oğlunun, insanın insana ihtiyaç duyduğu bir kentte kapana kısılmışız.

Kötülüğün esiri olmak bu kadar kolayken, iyiliğin eksik olmadığı şehirlerde insanların rüyalarında olmak, bulunduğumuz yerdeki kötülüğün bedevisi olmaktan kurtulabilmemizin bize çağrılarıdır.

Kulak vermek gerek...