GİZEM-1

-3-

     Uçak alçalmaya başladı ve birkaç dakika içinde piste iniş yaptı. Aria ve ailesi uçaktan indiler.
"Evet Aria işte yeniden buradayız artık yeni bir başlangıcın zamanı geldi. Sence buna hazır mısın?"diye sordu babası Daniel.
Bilmiyorum, ama sanırım evet." Dedi Aria isteksizce.
"Hadi şimdi yeni evimize gidelim."dedi Brenda. Aria başını salladı ve onları taksi durağına kadar takip etti. Uzun ve sıkıcı taksi yolculuğundan sonra sonunda taksi durdu.
"İşte geldik."dedi Brenda. Orta boylu bir villanın önünde duruyorlardı. Villa güzel görünüyordu ve arkasında küçük bir bahçe vardı.
"Ee Aria beğendin mi?"
"Bence idare eder."dedi Aria. Şuan tek istediği yeni odasına kapanıp yalnız kalmaktı.
"Hadi ne bekliyoruz içeri girelim."dedi Daniel ve tüm aile evin kapısının önüne geldi.
     Daniel kapıyı açtı ve içeri girdiler. Hepsi etrafı inceliyordu. İlk içeri girdiklerinde bir hol ve ardından da salon vardı,fazla büyük olmasa da koltuk takımıyla çok güzel bir uyum sağlıyordu. Salonun köşesinde küçük ama tatlı bir mutfak vardı. Tabanı siyah fayans kaplı ve çevresi beyaz dolaplarla çevriliydi. Ev iki katlıydı; ilk katında salon, mutfak ve bir banyo vardı. İkinci katta ise anne ve babasının odası, onun içinde bir banyo, küçük bir oturma odası ve son olarak Aria'nın odası vardı. Ev fazla büyük veya güzel olmasa da idare ederdi. En azından Aria'nın bir odası vardı ve onun için bu yeterliydi.
     Bugün Aria için çok yorucu bir gün olmuştu. Özellikle yaşadıklarını ve yaşayacaklarını düşünmek onu fazlasıyla yormuştu. Küçukken de şimdi de yaşadıkları şeyler onu çok üzüyordu. O da normal biri olmak, her genç kız gibi arkadaşlarıyla gezmek tozmak istiyordu. Etrafta özgürce ve saklanmadan gezebilmeyi istiyordu o da.
     Akşam olmuştu ve Aria ve ailesi yeni evlerinde ilk akşam yemeklerini yiyordu. Yemekten sonra Aria yalnız kalmak istediğini söyleyerek odasına çıkmıştı. Her gece yaptığı gibi Alice 'i düşündü ve herzamanki gibi ona bir mektup yazmaya başladı.
          Sevgili Alice;                       Şuan yaşadıklarımı bilsen gerçekten çok şaşırırdın. Bu olanları yaşarken sen de yanımda ol çok isterdim. Doğduğumuz yere geri döndük ve burda yeni bir okula başlayacağım. Yarın için kara kara düşünüyorum. Hele o sınıfa girince herkesin yüzünü ve konuşmalarını duymak yada görmek hiç istemiyorum.
   Senin hayatta olduğunu ve benim seni çok özlediğim gibi senin de beni çok özlediğini biliyorum. Şu an neredesin ve ne haldesin bilmiyorum ama bilki seni çok seviyorum ve herzaman bu böyle olacak. Yarın için bana şans dile
                     
                              Sevgilerle,
                                   Kardeşin Aria

Aria'nın bunu yazarken gözlerinden birkaç damla yaş süzüldü ama o aldırış etmeden ikizini düşünmeye devam etti...

                -Bölüm sonu-