-12-

88 12 0
                                    

     "A-aria."
Brenda ağlamaya başlayarak kızına sarıldı.
"Anne, seni çok özledim."
"Ben de seni kızım." Dedi Brenda sarılmayı bıraktı.
"Bak burada kim var?" Dedi Aria ve Alice'de kapının önüne sıkışarak geldi.
"Anne!"
Annelerinin gözleri iyice açıldı.
"Alice! Buna inanmıyorum."
Brenda Alice ile de özlemini giderirken Harris arkadan onları izliyordu. Annesini veya babasını bir defa bile görmemişti. Bu yüzden bu sahne ona çok yabancıydı.
"Eee, anne bu arkadaşım Harris. O olmasaydı Alice'i bulamazdım."
"Merhaba Harris." Dedi Brenda ve Harris'in elini sıktı.
"Merhaba."
"Harris sen burada beklesen ben bir annemle konuşsam olur mu?" Dedi Aria. Bunu Harris'in kulağına fısıldamıştı.
Harris başını salladı ve ikizler anneleriyle içeri girdiler.
"Anne bir dakika gelir misin?"
"Ne oldu Aria? Bu arada bu yaptıklarına kızmadım sanma bunları sonra konuşacağız."
"Tamam anne. Ama şu an daha önemli bir konu var."
"Neymiş o?"
"Şey Harris. Kalacağı bir yer veya bir ailesi yok. Lütfen biraz bizde kalabilir mi? Bak anne Alice'i götürdükleri yere beni o götürdü. Bana çok yardım etti. Hem de Alice'in kaçırıldığı yer hakkında çok şey biliyor. Bize yardım edebilir. Lütfen anne."
"Tamam olur. Hem iyi birine benziyor. Bir misafirden zarar gelmez."
"Teşekkürler anne!"
Brenda tekrar kızına sarıldı. Brenda şu an kızının mutluluğundan başka bir şey düşünmüyordu.
     Aria kapının önünde bekleyen Harris'in yanına gitti.
"Harris hadi içeri gel."
"Annen izin verdi mi yani?"
"Evet hadi dışarısı soğumaya başladı."
Harris Aria'ya gülümsedi ve o da içeri girdi.
     Aria annesine her şeyi en baştan anlatırken Alice ve Harris de onu dinliyordu.
"Yani anlayacağın her şey böyle oldu anne."
"Böyle bir şey yaparak ne kadar tehlikeli bir iş yaptığının farkındasındır heralde kızım."
"Evet farkındayım anne. Bak bana ne kadar kızacaksan kız ama ben bunu ikizim için yaptım ve asla da pişman değilim."
"Sana kızacağımı kim söyledi? Sen her ne kadar bizden habersiz bir şekilde bunu yapsan da sen ikizini geri getirdin Aria."
"Harris olmazsa yapamazdım."

     Akşam eve babaları gelince tüm olanları ona da anlattılar. Babaları Daniel bir süre olayı anlamaya çalıştıktan sonra Aria, Alice ve Harris odaya çıktılar.
Hepsi Aria'nın odasında kalmak zorundaydı.
     Yatana kadar Alice olanları tekrar en baştan anlattı.
"Yani orada başkaları da var?"
Dedi Aria.
"Evet." Diye cevapladı Alice.
"Peki bunlar bizden ne istiyor? Niye bize bu kadar taktılar?"
"Bilmiyorum ama bir nedeni olmalı." Dedi Harris.
Tüm bu yaşananları konuştuktan sonra da hep birlikte uykuya daldılar.

      1 hafta sonra:

"Hadi çocuklar kalkın!"Diye bağırdı Brenda.
Aria gözlerini açtığında çoktan Harris ve Alice kalkmıştı.
"Günaydın Aria."
"Günaydın."
Uzun bir aranın sonunda okula geri dönme vakti gelmişti.
Kahvaltı ettikten sonra Brenda hepsini okula bıraktı.
"Burayı pek de özlememişim." Dedi Aria.
"Çok güzel anılarımız olmadığı doğru." Dedi Alice ve kıkırdadı.
     Eve geldiklerinden beri Harris onlarda kalıyordu. Muhtemelen de kalmaya devam edecekti. Hepsi birlikte çok mutluydular.
     Okul çıkışı evlerine döndüler ve ödevlerini yaptıktan sonra film izlediler.
     Böylece hayatları biraz olsun düzene girebilmişti.

                 -Bölüm sonu-

GİZEM-1Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin