Remember | Kim Taehyung-Jennie Kim

19|Şip Gu

Gözlerimi araladığımda etrafın karanlık olduğunu gördüm. Kendi odamdayım sanarken dışarıdan vuran hafif ışıkla öyle olmadığını farkettim. Taehyung'un odasındaydım ve nefes alışverişlerini duyabiliyordum. Yanıbaşımdaki lambayı açarak olduğum yerde doğruldum. Sanırım bayılmışt-BİZ ÖPÜŞTÜK!

Hayır hayır öpüşmedik.. Ben o anı mahvederek bayıldım, değil mi? Evet.. Ahh ben cidden aptalım!

Ses çıkarmamaya özen göstererek odadan çıktım. Eve geçmeliydim. Hem ne diye beni buraya yatırmıştı ki? Parmak ucunda dış kapıya doğru giderken Yoongi'nin odasının kapısının aralık olduğunu farkettim.

İçimde oluşan anlamsız merakla odaya ilerledim. Nasıl olsa evde değildi. Tae'ye ses gitmesini istemediğimden kapıyı kapattım. Yatağı hafiften bozulmuştu. Etraftaki çerçevelere bakarken küçüklüğümüz aklıma geldi. Gerçekten de beni en çok koruyan sanki o gibiydi.

Bunları düşünürken kapının kapanma sesini duydum. Sanki beni çok saklayacakmış gibi komidinin yan tarafına saklanmaya çalışırken kenarda duran ajandayı yere düşürdüm. İçinden belgeler etrafa dağılırken dikkatimi çeken tek şey uçak biletiydi.

Hızlıca elime aldım. O anda kapı açıldı. "Jen? Ne yapıyorsun burda?" Hiçbir şey söylemeden elimdeki bileti salladım. "Ne yaptığını zannediyorsun sen? Bu ne?" Elimden biletleri çekerek sakince cevap verdi.

"Gidiyorum işte." Duyduklarım bacaklarımın titremesine sebep olmuştu. Yatağa oturdum. Tek bir kelime edemedim. "Üzgünüm. Böyle olmasını istemezdim. Ben sana çok geç kaldım. Bunu hakediyorum. Senin daha mutlu olmanı istiyorum. Beni merak etme. Orada ben daha iyi olacağıma inanıyorum. Sabah vedalaşacaktım. Erken öğrenmiş oldun."

Konuşmak istedikçe sözler boğazıma diziliyordu ve konuşamaz olmuştum. Yanıma oturdu ve elini omzuma koydu. "Lütfen ağlama. Söz veriyorum bi gün dönücem ve her şey daha güzel olacak. Senden tek isteğim kendine iyi bakman." Eliyle gözyaşlarımı sildi ama elini çekmeden çeneme koydu. Nasıl bu kadar soğuk kanlı kalabiliyordu anlamıyordum. Kafamı salladım.

Daha sonrasında ona sımsıkı sarıldım. Bi yanımı koparacaklarmış gibi tarifsiz bir his vardı ve bu bana aralıksız ağlama hissi veriyordu. Sarılmama karşılık verdi. "Seni seviyorum Jennie. Her anlamda çok seviyorum."

~~~
Merhaabaa! Uzun zaman oldu değil mi? Çok özür diliyorum hepinizden. Sınavlardı, dersaneydi bütün yazma hevesimi alıp götürdüler ya!

Bu yüzden bir süre gelemedim ama attığınız yorumları mutlulukla takip ettim. Hepinize çok teşekkür ederim. Destekleriniz için yani.. Bir vote bile inanılmaz mutluluk veriyor.
❤️

Bir de bir düşüncem var. Blog hesaplarını hep özenerek takip eden biri olmuşumdur ama hiç açma gibi bir düşüncem olmamıştı. Bu hesap adıyla bir hesap açsam, her konudan bahsetsem (özellikle kitaptan) sizin fikirlerinizi direk olarak görsem aynı zamanda kendi hayatımdan kesitlerle devam etsem... destekler misiniz?

@cheerares hesabında olacağım:)! Eski hesaplarımdan birini kullanmaya karar verdim..